hesabına başa geldiyini yaxşı bilirdi. Yazıq balamın qorxduğu başına gedi.

Nenesinin sözleri onu üç gün evvele ­­- ad günü gecesine apardı. Atası ile dilaloqunu ve verdiyi sualın cavabsız qaldığını xatırladı... Ve sessiz-sessiz xısıldadı: "Onun da qorxusu varmış".

Vaxt keçdikce eve gelenlerin sayı artırdı. Artıq gelenler ona teselli verirdiler.

- Sen artıq yeke kişisen. Güclü olmalısan. Anana dayaq olmalı, onu sınmağa qoymamalısan.

Bir müddet sonra eşitdiyi oxşar ifadeler ona anlamsız söz yığını kimi gelirdi. Artıq onları eşitmir, görmürdü. Gözleri qarşısında yalnız atasının xeyalı vardı.

Bir ifade onun qulağında cingildedi.

NE? "Güclü olmalıyam". Bir az fikre getdi. "Axı... Axı men bele güclü olmaq istemirdim".

Artıq saat altı idi, şer qovuşmuşdu. Gizlince yan otağa keçdi, anasının çantasından pul götürüb, evdekilerin gözünden yayınaraq çöle qaçdı.

Birbaşa ad gününde atası ile birge tort aldığı şirniyyat mağazasına geldi. Hemin tortdan birini aldı, sonra eyni ile ogünkü şamdan da on iki eded aldı. Gödekçesini geyinmese de, bayırdakı soyuğu hiss etmirdi. Birbaşa sahile endi. Tortu açıb, şamları üstüne düzdü, amma külek imkan vermedi ki, onları yandırsın. Yanağından yaş axa-axa bir dalda yere çekildi, nehayet, şamları yandırdı. Sonra onları üfürerek gözlerini rengi qarışmış denizin enginliklerine zilleyib uca sesle bağırmağa başladı: "Men güclü olmaq istemirem, atamı isteyirem, ATAMI (MEHRAC XEZRIN)

<< 1 2 [3]