uşaqlar kimi başımı aşağı eyib danışmağa başladım.
-Acı sevmirem...Yemek çox acı idi- Özümü müdafieye başladım.
-Günah mendedi,soruşmalı idim.
-Sen bunları nece yeyirsen? Heyif deyil öz plovumuz,dolmamız.
-Düzdü Milli metbeximize heç biri çatmaz amma ferqli yemekleri dadmağı sevirem.
-Başa düşdüm.
Çox ac idim...Onun da ac olduğnu bilirdim.
-Belke başqa yemek sifariş edim?
-Yox...Eve gedek xaiş edirem.
Qalxıb bir başa bizim eve gelmişdik.Evde heçkim olmadığından utanaraq da olsa Azeri eve devet etdim.Üstümü deyişdikden sonra süfreni qurub yemekleri isiderek masaya eyleşdik ve yemeye başladıq.Her ikimiz çox ac idik,ona görede sessizce yemeye dalmışdıq.Başımı qaldırıb Azere nezer saldığımda sevinmişdim,ilk defe onun bu cür iştahla yemek yemesine şahid olurdum.Süfreye baxdığımda ise bir növ şok keçirmişdim,çünki bütün qablar boşalmışdı.Bu menzere gülümsememe sebeb olmuşdu.
-Neye gülürsen?
Azerin kobud ses tonuna baxışlarımı ona çevirdim.
-Nece açmışdıqsa masa da tekce boşqablar qalıb.
Bu sözüme Azer de gülümseyerek qarşılıq verdi.
-Heqiqeten dadlı idi...Senem menim evlendiyim qadından çox telebim yoxdu,tek isteyim işden eve gelerken qapımı qadınım açsın,axşam yemeyini öz evimde,onun hazırladığı yemeklerden yeyim.Aile heyatım sevgi üzerine qurulmasa da hörmet,dostluq üzerine olsun.
Yene dostluq...Deli olacaqdım...Sadece başımı yelledim,eslinde düz deyirdi bizim aile heyatımız sevgi üzerine qurulmurdu.
-Seninle razıyam ancaq unutduğun bir şey var,men de bir qadınam xarici görnüşüm çirkin ola biler amma qadınam...Tebii haldır ki,evleneceyim insandan bu sözleri eşitmek heç xoş deyil...Men senden sevgi ummuram,menim "dostun" yox "qadının" olduğumu qebul etmeyini umuram.Gördüyüm qederi ile buna hele hazır deyilsen,hazır olacağın güne kimi evlilymiz kağız üzerinde olacaq.
-Sen ne dediyinin ferqindesen?
-Beli.
Sakit tonla danışmağım Azeri çaşdırmışdı,heç bir söz demeden üzüme baxırdı.Dediklerimin eslinde heqiqetden ibaret olduğunu bildiyi üçün heçne demeden

<< 1 [2] 3 4 5 >>