Siz heç birini gizlince sevdinizmi? İzn almadan, xeber vermeden, başına buyruq bir şekilde. Eksini gözlerinizin en qaranlıq hücrelerine atıb onu onun özünden bele gizletdinizmi? Üzdünüzmü ölen ümidlerinizin ardından? Boğulmuş ruhunuzu qollarından dartıb sürüyerek yeniden hebs etdinizmi cisminize? Siz heç gecenin zülmetinde, soyuq küleklerin uğultusunda, heyatın bir kenarında sessizce önünden keçdiyiniz denizin qayalarla üsyanını dinledinizmi? Çaresizlik seline qapılıb uçurumdan axarken buruq gülüşlerinizin eteyinden yapışdınızmı yeniden? Nefes ala bilmezken nefes alıb, bezen de onsuzluğa acken udduğunuz havadan bele onun ruhuyla qidalandınızmı? Bütün insanları sevdinizmi meselen? Ya da bütün insanları bağışladınızmı? İçinde o olmayan heyatı içinde o varmış kimi arzuladınızmı? Her defe bitdiyiniz yerden aldığınız yaralarla yeniden davam etdinizmi yola? Güldünüzmü ağlayarken? Ve en esası siz heç ölüme inad yaşadınızmı o yaşadığı heyatda başqasıyla sizi her gün öldürerken???”