kesmese müraciet edim deye soruşdum.
•
• Dünya ise cavab vermedi. Belece Kamal artıq xestexanadan çıxdı.
•
• Kamal: Off gerek deyerdim başqa yerimde xestedi. Biraz çox qalardım xestexanada.
•
• Ümid: He deyerdin " menim biraz başdan problemlerim var. " Psixyatıra göndererdiler.
•
• Kamal ise balaca uşaqlar kimi meyus halda maşına eyleşdi. Dünya ise Kamalı fikirleşirdi. Diqqetinden Kamalın baxışları yayınmamışdı. Pervinden sonra ona o cür derin baxan olmamışdı. Özünü pis hiss edirdi. O istemirdiki kimse ona Pervinin baxdığı kimi "derin-derin" baxsın. Özünü sanki günahkar hiss edirdi.
• Kamal ise artıq evine gelib çatmışdı. Yasemen xanım onu gördükde çox telaşlanmışdı. Kamal ise meşq zamanı olduğunu ve hekime göründüyünü demişdi. Narahat olmamasını bildirmişdi. Elede hövselesi yox idi. Dünyanı gördükden sonra her defe niyese özünü pis hiss edirdi. Bu darıxmaq hissimiydi yoxsa ne. Ad qoya bilmirdi bu hislerine. Yatağa uzanmış Dünyanı xeyal edirdi. Nece olmuşdu bu? Axı nece olmuşduki ilk görüşden bu qeder sehirlemişdi onu? Dünyanın gözlerindeki o derin kederi her defe aydın görmek olurdu. Kamal öz-özüne: Kaş o kederi sile bilem gözlerinden.- deye düşündü.
• Damla ise ailesi ile birlikde ela gün keçirmişdi. Xoşbext idi. En azından bir günlükde olsa Ferdini unutmuşdu. Kaş hemişe ailem yanımda olardı deyirdi öz özüne. Amma şeraitler onu ailesindende ayırmışdı. Heyat bezen xoşbextliyin qapılarını insanın üzüne her terefden bağlıyır. Damla özünü buna göre bedbext hiss edirdi. Artıq bir hefte sona çatmışdı. Sevinc xanım ve Rasim beyin getme vaxtları idi. Damla yene göz yaşlarına boğulmuşdu. Amma başqa çare yox idi. Damla artıq qerarını vermişdi. Oda gedecekdi buralardan. Artıq sıxırdı bu şeher onu. Tezlikle buralardan getmek isteyirdi. Amma bir ümid yenede Ferdiden bir xeber gözleyirdi. Ailesi ile sağollaşdı. Ve artıq getmişdi onlar. Yene Damlanı arxalarında buraxıb getmişdiler. Damla ise Dünyaya sığınıb içini boşaldırdı.
•
• Dünya: Damiş ağlama daha.

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>