gedek men sene her şeyi danişacam.
Sebine eve catana qeder bir az sohbet etmek şansı tapmışdı anası ile ve öyrendiyi bu olmuşdu ki anası atasının yaşadığını Sebineden gizletdiyi üçün dalaşdıqları günden sonranı xatırlamır. Eve çatdıqları an anası qapının açılmasını gözleyirmiş kimi qapı açılan an qızını divara sıxıb onu bir andaca qanını qutarana qeder içdi. Birden dumanlanmış beyni her şeyi xatirladı ve qızının ölümün ta astanasımda olduğunu anlayıb ona öz qanını verdi. Sebine gözünü açdığı an gözleri al qırmızı idi. Sanki yeniden heyata gelmişdi. Pencerede ise bedrlenmiş ay var idi.

Bu gun
Sebine fikirli iken birden Murad gekim içeri daxil oldu ve Sebine de hekimin gelişine şad oldu. Çünki o da ele bunu isteyirdi hekimin gelişini.
Murad ona yaxınlaşaraq veziyyetini soruşduqda Sebine ona gözlenilmez cavab verdi.
Murad: Sebine necesen.? Bu gün yaman fikirlisen? Men bura geldim deyim ki çox fikirleşdim ve qerara geldim ki inanira...
Sebine düz hekimin gözlerine baxaraq onun sözlerini yarim qoydu: men sizin her dediyinizi edecem. Belke de siz yalnız siz meni sağalda bu düşünceleri başımdan çıxartmağa kömek ede bilersiz?
Bir neçe deqiqe evvel Sebineye artıq inanacağını deyen hekimin Sebinenin sözlerinden sonra ne edeceyi haqqenda düşünmeye başlamışdı.


Lenetlenmiş gelinlik... Yazar: Nana ·

<< 1 2 [3]