çekmemek üçün bağışlamağı elecede bağışlanmaq istemeyi bilmeliyik" Mende o meleyin dediyni etdim.
Bu an özümü göydelenin başında hiss edirdim.Üreyimin sesi otağın içinde eks seda verirdi.Azer mene yaxınlaşıb dodağıma ince öpüş qondurduqdan sonra meni bağrına basdı.Donmuşdum deyesen ne terpene,ne de bir reaksiya vere bilirdim.Bu gün ilkleri yaşayırdım,ilk defe bu gün Azer meni qorumuşdu,ilk defe bu gün yaxınlaşmışdıq.Bu öpüş menim üçün bir ilk idi ve men bu ilki sevdiyim adamla yaşamışdım.Başımı Azerin sinesine yaslayıb ürek döyüntüsünü dinleyerek yuxuya getdim...
Otağa düşen işıqla gözlerimi açıb telesik qolumdakı saata baxdım 7:00.Azer yox idi,her halda atasını görmek üçün enmişdi.Üstme örtdüyü paltoya berk sarılıb etrini içime çekerek gece yaşananları beynimde canlandırmağa başladım.Azer meni öpmüşdü...Bu yuxu deyildi ve biz bütün gece bir birimize sarılmışdıq.Daha evvelde beraber yatmışdıq amma bu başqa idi,daha mehriban,daha içden.Azerin etri üstüme sinmişdi.
Ayağa qalxıb üst başımı düzeltsemde üzümde ki,axmaq gülüşü yığa bilmirdim.Ele bu an bir xanım qapını bele döymedn özünü içeri atmışdı.Diksinsemde esebi baxışlarla qadını süzdüm.Hündür boylu ve xefif balıq etli qadın,gözel sayılmasada qeşeng qadın idi,mene göre tek eybi özü qara yanız olsada saraltdığı saçları idi.Heç sevmirdim bucür deyişim eden xanımları.
-Buyurun xanım.
-Azer hanı?
-Azer hekim aşağıdadı- Hekim sözünü xüsusi vurğulamışdım.
Qadın qeribe baxışlarla meni süzüb otaqdan çıxmışdı.Heç xoşum gelmemişdi bu qadından.Tam xatırlamasamda siması tanış gelirdi,hardasa görmüşdüm.Nese vardı onda,meni narahat eden bir şey vardı...

<< 1 ... 3 4 [5]