vurmasından zehlem gedir.
Azer mene yaxınlaşdıqca az qalırdı nefesim kesilsin,etrini duyduğumda qalan ağlımıda itirirdim.Nefesini üzümde,boynumda hiss edir,üreyimin yerinde çıxacağını zenn edirdim.Dodaqları dodaqlarıma toxunduğu zaman qeyri ixtyari gözlerim yumulurdu.Azer belimden tutub meni özüne sıxdıqca yaşadığım anın sehrine qapılır,herşeyi unudurdum.Onun ince toxunuşları meni menden alırdı.Biraz daha bu öpüşlere izin verseydim yaxşı şeyler olmayacaqdı.Heç bitmesini istemediyim anı özüm bitirmeli idim.Ellerimi Azerin sinesine dayayıb yavaşca geri iteledim ve qaçaraq otağıma keçib qapını bağladım.Azerin meyus olduğunu bilsemde,onun qelbini qazanmadan aramızda heçne olmasına izin vere bilmezdim.Yatağa oturub elimi dodağıma apararaq biraz evvel yaşadıqlarımı gözlerimde canlandırmağa başladım.Bu heqiqet idi? Biz öpüşdük? Düşündükce medemde bir sızıltıya benzer ağrı baş qaldırır ve ağzım qulaqlarıma çatırdı.Biraz daha düşünmeye davam etseydim yeqin ki,heç yatmayacaqdım.Yatağa uzanıb yorğanı başıma qeder çekmişdim...
Seher oyandığımda helede gece yaşananların tesirinde idim.Qalxıb yatağımı topladıqdan sonra metbexe keçdim.Azerin sevdiyi omleti hazırlarken,belime dolanan qollarla yerimde donub qalmışdım.
-Sabahın xeyir.
Azer boynuma öpüş qondurub masaya eyleşmişdi.Men üzüne nece baxacam deye qıvranırdım o,ise heç ne yaşanmamış,normal er arvadmışıq kimi davranırdı.
-Sa...Sabah...Sabahın xeyir.
Dilim topuq vurmasa olmurdu sanki.Elimdekileri masaya düzüb oturdum.
-Qaldır başını -Azerin kobud sesine diksinerek başımı qaldırıb üzüne baxdım.-Bax bele ağıllı...Men senin erinem,aramızda ne yaşansa bu bizim aramızdadı,menden heç vaxt utanma.
Azer haqlı idi,ondan utanmalı deyildim,amma bu insanın elinde olan birşey deyildi ki...Onu işe yola saldıqdan sonra ev işlerine yöneldim.Axşama kimi evin içinde mahnı züm züme edir,iş görürdüm.Buna baxmayaraq heç yorulmur,tam tersi daha da heveslenirdim.İçimde bitmez tükenmez bir enerji var idi ve men bu enerji ile evi başdan

<< 1 [2] 3 4 5 >>