üzülmürem desede her halından belli idi perişanlığı.Ne qeder "mene yaddır" desede bu anası olma gerçeyini deyişmirdi.Üzül
ürdü...Sadece qururu üzüntüsünün önünü kesirdi.
Onu tanıdığım üçün bu an en çox nevazişe ehtyacı olduğunu bilirdim.Azerin otağına keçib qapını döydüm ve "gel" sözünü eşidib otağa daxil oldum.Yanılmamışdım...Mesum körpeler kimi üzünü asmış,yatağın bir küncünde oturaq veziyyetde,ellerini boynunun arxasında birleşdirmişdi.Onu bu halda görmek mene acı verirdi.İti addımlarla yaxınlaşıb qucaqladım.Azer burnunu boynuma direyib etrimi içine çekdi.
-Çox üzülürem.
Bildiyim heqiqeti sakit sesle pıçıldadığı zaman dayana bilmeyib,ellerimle üzünü qavrayıb dillendim.
-Bilirem,üzgün olduğnu görürem.Seni bu halda görmeyi sevmirem.
-Niye getdi? Niye bunları yaşatdı mene? Beynim suallarla doludu,cavabsız ve heç vaxt cavablanmayacaq suallarla.
-Yaşadıqlarının tesellisi olmadığını başa düşrem,ona göre de ne deyeceyimi bilmirem.
-Mene sarıl besdi.
-Olar bu gece burda yatım?
Gülümseyib başını yelledikden sonra yana çekilerek mene yer açdı.Yanına uzanıb başımı sinesine qoyaraq gözlerimi yumdum.Azer gece boyunca saçlarıma öpüş qondurub meni özüne sıxırdı.Berk sarılaraq yuxuya dalmışdıq.
Seher oyandığımda Azer helede yatırdı.Başımı qaldırıb izledim bir müddet,çatılmış qaşları ve uzun kirpikleri üzünü olduqca yaraşıqlı gösterirdi.İri burnu,dolğun dodaqları ise,onun simasına kişisayağı xarizma qatırdı.Yatmış olmasından istifade ederek eyilib dodağına ince öpüş qondurdum,isti nefesini dodağımda hiss etdikce az qalırdı üreyim yerinden çıxsın.Etdiyim herekete utanıb elimi üzüme tutaraq ayağa qalxıb qapıya yaxınlaşdım.
-Çox dadlıdı.
Ne qeder utansamda,cesaretimi toplayaraq arxaya döndüm.Azer yerinde dikelib gülümseyerek gözlerini mene zillemişdi.
-Ne olar her seher bele oyansam?
Üzünde yaşadığımız anın hezzinden dolayı qeribe bir gülümseme yaranmış,addım addım mene doğru yaxınlaşırdı.Azer geldikce men arxaya gedirdim ve nehayet divara deyib dayandım.Bir elini

<< 1 2 [3] 4 5 >>