keçmesine baxmayaraq her kes ayaqda idi.İçeri daxil olduğumuzda zorla ayaqda dururdum.Verilen bir iki sualı cavablayıb Gülçinin kömeyi ile otağa qalxdım.
-Gelinbacı otağın buradı.Bir şey lazım olsa Semanı(kömekçi) sesle,yada qarşıdakı otaq menimdi.Çekinme meni çağır.
Eslinde Gülçinin ne dediyni tam başa düşmürdüm.
Başımı yelleyerek otağa keçib qapını bağladım ve yatağa doğru addımladım,süründüm desem daha doğru olardı.Yatağa çatmamış,dizlerim artıq meni daşımaqdan imtina etdi ve yatağın kenarında yere çökdüm.Bu nece ağrı idi bilmirem ele bil üreyimi yerinden sökürdüler.Daha da dayana bilmeyib ağlamağa başladım,getdikce ağlamağım şiddetlenir,hönkürtüye çevrilirdi.Ne qeder ağladığımdan bixeber,ele ordaca,yerde yuxuya getdim...Gözlerimi açdığım zaman otaq hele qaranlıq idi.O qeder üşümüşdüm ki,bedenim titreyirdi.Hamama keçib isti su ile üz elimi yudum ve otaqdan çıxıb aşağı endim.Sessizce divana eyleşib gözlerimi pencereye zilledim,yavaş yavaş seher açılrdı.
İndi Azer üşüyürmü? Menim üşüdüyüm kimi,düşünürmü meni? Menim onu düşündüyüm kimi,onsuz canım çox yanır hiss edirmi? Darıxırmı menim üçün? Men ölürem onsuz.
Elimin tersi ile gözlerimi silib divana qısıldım.Men ona çox bağlı idim,onsuz bir yaşam düşüne bilmirdim.Gözlerimi yumduğum an Azerin ordakı perişan görüntüsü gelib dururdu qarşımda.
Artıq hava aydınlanmışdı...Qapı sesini eşidib başımı qaldırdı.Nezaket ana meni görüb yaxınlaşdı.
-Qızım sen burda neynirsen?
-Men yata bilmedim.
-Can balam.Heç mende yatmadım,namaz qılıb dua edirdim.
Nezaket ana yanımda oturub elimi tutdu.
-Men bu eve gelende Azerin 8 yaşı vardı,3-üncü sinifde oxuyurdu.Çox qaraqabaq uşaq idi,heç cüre dil tapa bilmirdim onunla...Bir gün berk fırtına qalxdı,ildırım çaxır,tufan qopurdu.Azeri yoxlamaq üçün otağına qalxdım,otaq boş idi.Her yerde axtarsamda yox idi,otağına qayıdıb tekrar baxdım...Heç yerde yox idi...Çaresizce yatağa oturub ağlamağa başladım.Ele o an qarderobdan gelen ağlama sesine qalxıb açdım.Azer ora qısılıb ağlayırdı

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>