MENİMSEN
Afaq.Q
Bölüm 17. Çaresizlik.
Seher açılmışdı artıq.Bedenim helede titreyir,buda azmış kimi heraretimde qalxırdı.Nezaket ananın israrı ile limolu çay içe bilmişdim oda gücle.Azerin acmı toxmu olduğunu düşündüyüm zaman loxmalar boğazıma dizilirdi.Çayı içib pencerenin önüne küçdim.Başımı pencereye söykeyib çöldeki tutqun havanı izlemeye başladım sanki tebiet hiss edirdi durqunluğumu...
Saatlar irelilesede Elmir beyden heç bir ses çıxmırdı,evde ise gergin gözleme davam edirdi.Bu gün hemin erazide olacağını bilirdik ve bize ümid olacaq xeber gözleyirdik.Seadet ana yanımda oturub saçlarıma sığal çekerek meni sakitleşdirmeye çalışırdı çünki çox gergin idim.
Nehayet ki Elmir bey gelmiş ve hamımız masa etrafına toplaşıb ağzından tökülecek sözleri gözleyirdik amma adam sanki bize inad olsun deye susurdu.
-Elmir bey belke nese deyesiz?
-Cavanşir bey inanın mene elimden geleni etmeye çalışıram ancaq elimi hara atsam boşa çıxır,şekilde tapılmadı.
-Bes indi ne olacaq? Elmir bey men nüfüzlü iş adamıyam,oğlum ise şöhretli hekimdi,medianın bu işden xeberi olmamış düzelmelidi herşey.
-Tek yol var...
Herkes sevıncle Elmir beyin ne deyeceyini gözleyirdi.
-Azer bey cinayeti üstüne alsın ve bunun üçün peşiman olduğnu desin.Bizde onu tez bir zamanda çıxarmaq üçün ne lazımdırsa edek.
Qarşımdakı,özünü vekil adlandıran adamı heyretle izleyirdim.Bu adam ne danışırdı?
-Azer bunu qebul etmezki.
-Cavanşir bey bundan başqa çaremiz yoxdu.Razı salmağın yolunu tapın,yoldaşı razı ede biler.
Herkes mene baxır,men ise deyilenleri hezm etmeye çalışırdım.
-Zarafat vaxtı deyil Elmir bey.
-Senem xanım başqa çaremiz yoxdu.Mediadan uzağı iki gün gizlede bilerik...Azer bey qebul edib peşimanam dese asanlaşacaq ve bizde...
-Yeter...-ses tonumu yükselderek vekilin sözünü yarıda kesdim-Yeter bu qeder Elmir bey.Ne danışdığınızın,ne dediyinizin ferqindesiz?...Ata siz nece razılaşırsız?
-Başqa yol yoxdu.
-Başqa yol olmadığı üçün,işlemediyi bir günahın cezasını Azere

[1] 2 3 ... 6 >>