yaşlarinda qadin gormuşdum. Gulumsunerek mene yaxin gelib qolumdaki sistemi cixararaq
- nece hiss edirsiniz ozunuzu
Deyib mulayim sesi ile dillenmişdi
- Yaxşiyam...
Deyib qisa cavab vermişdim.
- Bugun sizi eve yaziblar. Bir azdan gede bilersiniz... Lakin ovladinizin saglam dunyaya gelmeyini isteyirsinizse ozunuzu qorumalisiniz. Bir nece dermanlar yazib valdeyinlerinize verdik, onlari vaxti vaxtinda qebul edib stresden heyacandan uzaq olmalisiniz. Cox ayaq uste qalmaq olmaz calişin uzanasiniz.
Susaraq hec bir reaksiya vermediyimi gorub
- Allah yastiğinizi yungul etsin
Deyib otagi terk etmisdi. Iki saat sonra anamin komekliyi ile eynimi geyinib xestexanadan cixaraq masinin yaninda uzunu azaciq tuk basmiş sanki dahada qocalmiş atami gormuşdum. Hec bir soz demeden yorğun, qayğili baxişlarla gozlerime baxib mene sarilmişdi. Menim Vusalla aile qurmağiminda esas rolu atamin oynamağina gore qelbimin derinliyinde onu teksirlendirsemde uzde bunu biruze vermemeye calisirdim. Eve dondukde bir başa uşaqliğimin en şirin anlarinin xatiresi ile dolu olan otagima daxil olub ozumden asli olmadan kovrelmişdim. Cox darixdigim yumuşaq yatagimda eyleşib sanki ilk defe gorduyum eşyalarima nezer yetirmiş daha sonra asta hereketle uzanaraq ozumu yuxunun ağuşuna buraxmişdim. Ayildigimda artiq axsam olduğunu gorub gunler sonra bu qeder rahat yata bildiyim ucun teecublenmisdim. Qapini acaraq elindeki sininin icini her zamanki dadli yemekleri ile dolduran anami gorcek yerimde dikelib
- ana nahaq bu qeder şeyler hazirlamisan iştahim yoxdu

<< 1 [2]