geldi.
- Ne gördünüz? – deye maraqla soruşdu.
- Yaxınlaşdım, işığı içeri saldım ve bir canavarın mene baxdığını gördüm. – deyib, gülümsedim.
- Heç de gülmeli deyil. – qadın bir qeder aşağı çömeldi – Ne gördünüz ki? İçeri boş idi, he?
- Gelin, özünüz görün… – yeniden asta addımlarla yaxınlaşıb qapını bir kenare qoyaraq, işığı yandırdım – Baxın…
Minare xanımın nece heyecan keçirdiyini açıq-aşkar hiss edirdim. O, kesik-kesik nefes alaraq, sanki ne ise demeye çalışır, lakin söz tapa bilmirdi.
- İlahi, axı bu nece ola biler?! – qadın titrek sesle dedi ve celd elimden tutdu – Nicat bey, gedek buradan. Yalvarıram size… O qadın her an gele biler. Bizi burada görse, ikimizi de öldürecek. – o, keçirdiyi stressden ağlamağa başladı – Siz haqlı çıxdınız… O, heqiqeten ölmeyibmiş… Odur… Mahiredir…
- Minare xanım, sakit olun. Bilseydim ki, bele qorxacaqsınız, heç size göstermezdim. Axı, hele ki, tam emin olmaq mümkün deyil. Burada başqa bir insan da gizlene biler.
- İçerideki fincanı mene getire bilersiz?
Men sebebi soruşmadan, çevrilib sığınacağa daxil oldum ve fincanı götürüb, çıxdım. Minare xanım, fenerin işığında fincanı eline alarken, halı daha da perişan oldu.
- Odur, Nicat bey, odur… – qadın ağlayaraq, onu mene qaytardı – Mahiredir…
- Niye bu qeder emin oldunuz? – fenerin işığını elime tutdum – Fincan?
- He, o… – qadın elimdekine işare etdi – Men Nerimangile gelende, onların evinde, eyni ile, bu fincandan beş eded var idi. İndi onlardan ikisi qalıb. Onları size göstererem. – Minare xanım fincanı yeniden eline aldı – Yeqin ki, bilmiş olarsınız… Adeten onlar altı eded olurlar. Men ise sadece düşünmüşdüm ki, yeqin biri sınıb.
- Bu, artıq tesadüf ola bilmez…
- Doğrudur. – qadın razılaşdı – Siz içeriye işığı salan kimi, o fincanın üzerindeki qırmızı reng diqqetimi çekdi. Sonradan evimizdeki, üzerinde çiyelek şekli olan o fincanlar yadıma düşdü.
- Ancaq bunun üzerinde toz var. – ehtiyatla fincanı elime aldım – Görünür, Mahire daha burada yaşamır, amma o, hele de

<< 1 ... 11 12 [13] 14 >>