mümkündürse…
- Xeyr, bu mümkün deyil. – hemsöhbetim deyesen, ünsiyyeti heç sevmirdi – Ne soruşacaqdı­nız?
- Salman dayı bir neçe il önce, itgin düşmüş Mahire adlı qadının itgin düşen vaxt eyninde olduğu paltarından bir parçasını meşede tapıbmış… Men bağlanmış hemin cinayet işini araşdırıram. – ev yiyesi bunları eşiderken, bir anda üz cizgileri deyişdi – Her halda xeberiniz var.
Qarşımdakı, söhbete uyuşmayan şexs, sualıma cavab vermek evezine bir qeder susdu ve nehayet, gözlemediyim şekilde qapıya sarı çevrildi.
- Keçin içeri… – asta sesle dedi.
Beş deqiqe sonra biz, yumşaq divanda eyleşmişdik. Bu köhne ve uçuq-sökük kend evinin çox qeribe bir başağrıdan aurası vardı. Belke de bu, ele içeri giren kimi ehvalımı korlayan, keskin derman qoxusunun tesirinden ireli gelirdi. Her ne idise, başım berk ağrımağa başlamışdı, ancaq başqa çare yox idi. Sakitce ev sahibinin gelmesini gözleyirdik. Cavan bir gelin, süfreye çay getirerek, bizimle salamlaşmadan otaqdan çıxdıqdan sonra, bayaqkı şexs otağa daxil oldu ve qarşımızdakı çox köhne qoltuqda eyleşdi.
- Sizi eşidirem. – o, bayaqkı ses tonu ile danışmırdı – Ne sualınız varsa, soruşun…
- Axı, men atanızla danışmalıyam. – bir daha tekrarlayası oldum – O, evde deyil?
- Evdedir, amma… – kişi duruxub, siqaretini yandırdı – Görürem ki, xeberiniz yoxdur. Atam xestedir. Veziyyeti heç yaxşı deyil. – bir qeder susub, sanki çetinlikle elave etdi – Danışa bilmir…
- Anladım… – teessüf hissi ile dedim – Allah şefasını versin. Çoxdan olub bu hadise?
- Siz onun başına gelenleri bilirsiniz? – kişi heyretle mene baxdı – Bes bayaqdan meni niye danışdırırsız?
- Beli, bu haqda eşitmişem, amma veziyyetinin bu qeder pis olduğunu bilmirdim. Hadise nece baş verib?
- Atam bir güne yaxın, meşede huşsuz veziyyetde qalıb. – kişi sanki olanları ilk defe idi kimese danışırdı – Üstüne ağac budağı düşmüşdü. Berk yaralanmışdı. Onu men gedib tapdım. Ele bilirdim, artıq ölüb, amma atam möhkem kişi idi. Yazığın indiki halını görende dehşete gelirem.

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 14 >>