Evvelki adamdan eser-elamet qalmayıb.
- Demeli bu hadise, Salman dayı Mahirenin paltarını tapandan sonra baş verib?!
- He, ondan texminen üç-dörd gün sonra.
- Atanız paltarı tapandan sonra, qadının cesedini de axtarmağa cehd göstermişdi?
- He, o… – hemsöhbetim bu an, ele bil birden ayıldı – Siz bunları hardan bilirsiz?
- Bilmirem. Sadece texmin edirem.
- Axı, atamın üzerine düşen ağacla, itgin düşmüş o qadının ne elaqesi var?
- Tebii ki, ele bir real elaqe yoxdur, – çayımdan bir qurtum aldım – amma men de mehz o elaqeni axtarmaq isteyirem.
- Men sizin ne demek istediyinizi anlamıram.
- Adınız nece oldu?
- Süleyman.
- Menim de adım Nicatdır… Süleyman bey, iş orasındadır ki, hemin itgin düşen qadının cesedi ortada yoxdur. Yeni onun öldüyünü tesdiqleyen, sadece atanızın tapdığı eski parçasıdır. Bu qeder… Ona göre de biz, mümkün ola bilecek bütün variantları nezerden keçiririk.
Süleyman heç bir söz demeden, gözünü bir nöqteye zilleyib, susmuşdu. Sanki o, her şeyi anlamışdı, ancaq men adım qeder emin idim ki, o, hele de menim ne demek istediyimi tam olaraq derk etmeyib.
- Atanızın üzerine düşen budaq… – söhbetin semtini deyişerek soruşdum – Yadınızdadır?
- He, böyük bir budaq idi. Kişinin başını berk yaralamışdı.
- Atanız heqiqeten o budağın qopub düşdüyü ağacın altında idi?
- Doğrusu, buna fikir vermemişdim… Yeni, hemin an onu düşünecek halda deyildim.
- Anlayıram… Belke o, yaralanmamışdan evvel, meşede daha ne ise görüb? Salman dayı indi heç danışa bilmir?
- Neinki danışmaq, o, hetta yaddaşının da bir hissesini itirmişdi. Bir ara veziyyeti yaxşı idi, amma sonra evimize giren bir oğru, onu berk qorxutdu. Ondan sonra, o, daha da çekingen oldu. Evde tek qala bilmirdi. Ele bu günün özüne kimi de men, geceler onun yanında yatıram. Tek yatmağa da qorxur.
- Oğru onun otağına girmişdi?
- Görünür, he… Kişi qışqıranda, biz onun sesine ayıldıq. O, özünde güc tapıb qışqırmağı bacarmışdı.
- Bes, hardan bildiniz ki, evinize oğru girib?
- Biz yan otaqdan

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 14 >>