"Heqiqet” anlayışının böyüklüyü qeder… – kişi diqqetle gözlerimin içine baxdı – Mene senin pulun lazım deyil. Gede bilersen!
Elave bir kelme söylemeden, otaqdan çıxdım. Qapını örterken, gözucu MirHemide baxdım ve gördüklerim meni az da olsa heyretlendirdi. Belke de gözüme bele görünmüşdü, amma bayaqkı nurlu simadan eser-elamet bele qalmamışdı. Bu anda ağlımdan ancaq bir şey keçirdi: Uzaqlaşmaq… Bu vahimeli evden ve bu qeribe tipden uzaqlaşmaq…
Sebuhi menim deyişen ehvalımı görüb, yolboyu ne baş verdiyini söylemeyimi xahiş etse de, men bu haqda danışmaq istemedim. Fikrimde çox qarışıq düşünceler vardı ve düyünlenen ipler eksine dartılırmış kimi, sanki o düyün de getdikce daha da sıxlaşırdı. Tez bir zamanda eve çatmaq isteyirdim. Vaxt mehdud olduğu üçün, plana uyğun davranmaq lazım gelirdi. Ancaq maneeleri aşmaqda çekeceyim çetinliklerin çoxluğu indiden içimi gemirmeye başlamışdı. "Olanları Elmira xanıma danışsam, çox heyretlenecek” – deye düşündüm, amma maraqlı idi ki, hele dünen bu işle derinden meşğul olmağımın eleyhine olub, menim qonşu kende getmeyime gücle razılaşan anam, bu gün bu mesele ile elaqedar Bakıya yola düşeceyimi eşitse, ne deyecek?!

<< 1 ... 10 11 [12]