dedim – Menim burada bir az işim var. Qurtaran kimi kendimize qayıdacağam.
- Ne işiniz var ki? Size kömek ede bilerem?
- Teşekkür edirem, amma ehtiyac yoxdur. Men sadece qonşunuzla danışacağam.
- Bu saatda? – qadın teeccüble soruşdu.
- Başa düşürem, gecdir, amma bu qonşunuzun uşağı hele de heyetdedir…
- He, hele lap uşaq iken de o, yatmağı xoşlamazdı. – Minare xanım gülümsedi – Ele indi de yatmağı sevmir. Çox yaxşı qızdı. Lalenin en yaxın refiqesidi.
- Ev sahibinin adı nedi?
- Adı Ziverdi… Tek qadındı. Bir qızı var idi… İlk ailesinden ayrılandan sonra, ikinci defe ere getdi, amma yoldaşı onun uşağını qebul elemedi. O da qızını getirib Ziver xalaya verdi. İndi özü Türkiyede yaşayır… – qadın bu haqda sanki nifretle danışırdı – Guya anası tek qalmasın deye, bu addımı atmışdı. Belelerini düşünende dehşete gelirem. Her şey gün kimi aydındır. Axı, insan öz xoşbextliyi üçün övladından nece imtina ede biler?!
- Övlad itgisinin ne olduğunu sizden yaxşı bile bilmerem. Amma inanın, o qadın qızını daha çox itirib, neinki siz…
- Teselli vermeyi bacarırsınız…
- Ola biler, amma men teselli vermirdim. Siz öz doğma qızınızı itirdiyiniz halda, ailenizde baş veren neqativ hadiselerde teqsirlendirdiyiniz Mahirenin qüsurlu qızını saxlayırsınız. Ancaq Laleni "uşaq evi”ne ataraq, bunu etmeye de bilerdiniz. Hem de men görürem ki, Lale sizi çox isteyir. Menim alemimde, bir körpenin geleceyini düşünüb, öz taleyinin üzerinden xett çekmeyi bacaran biri, doğma övladını göre bilmeyecek qeder, xoşbextlikden gözleri kor olmuş qadından çox yüksekdedir…
…Ziver xanımın menzili, heyeti ile müqayisede o qeder de böyük deyildi. Açıq qapıdan içeri daxil olan kimi, kiçik qız meni görüb, yellencekdeki gelinciyini de götürerek, eve doğru qaçdı. Qapını ardınca berk örtse de, az sonra yeniden açdı ve heyete çıxdı. Onun ardınca ise dolğun yaşlı bir qadın kandarda göründü. Ziver xanım besteboylu ve bir qeder dolu beden quruluşuna sahib idi. Yetmiş yaşı ancaq olardı, amma hereketlerinde daha da
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç