ailemizi saxlamağa ve meni oxutmağa gücü çatırdı. Sebuhinin anası Xaver xala ise tehsilsiz qadın idi, hem de o zamanlar onun da sehhetinde problemleri vardı. Ona göre de ailenin yükünü Sebuhi çekmeli olduğundan, tehsilden yayınmağa mecbur olmuşdu.
- Kişinin ali-tehsil alması o qeder de vacib deyil. – elimi dostumun çiynine qoydum – Kişi pul qazanmağı bacarmalıdı. Senin kimi… Bilirem, indi soruşacaqsan ki, bes, eger işlemek vacibdirse, onda özün niye işsizsen?! Men telesmeye bilerem. Menim bacım yoxdur, Sebuhi… Sen özün tehsil almadın, amma Ayşen bu gün universitetde senin kömekliyinle oxuyur. Bunu hamımız bilirik… Qadının ali-tehsil alması daha vacibdir. Sen de bütün bunları bacın üçün etmisen. Fedakarlıq insandan daha çox güc teleb edir, neinki şexsi uğurun üçün çalışıb-vuruşmağın…
Sebuhi birce defe çevrilib üzüme baxdı, amma heç ne demedi. Deyesen sözlerimle onu inandırıb, könlünü ala bilmişdim. Belke o, özü de indiyedek bunun ferqine varmamışdı, amma menim dediklerimde doğrudan da heqiqet vardı. Onun bacısı Ayşen üçün etdikleri danılmaz idi…
Yolboyu son günler yaşadıqlarımı Sebuhiye danışarken, vaxtın nece gelib keçdiyini hiss etmedim. Minare xanımgilin menziline çatanda, dostum meni gözleyeceyini dedi. Ele menim de istediyim bu idi, çünki bu gün MirHemidin yanına getmeyi planlaşdırırdım. Amma ilk önce Mahirenin ailesi ile elaqe saxlamağa cehd göstermeli idim.
- Dostunuz niye eve gelmedi? – Minare xanım qonaq otağına keçerken soruşdu – Axı, ayıbdır…
- Bele yaxşıdır… Men özüm de burada çox qalmayacam. Bir azdan çıxıram. Siz zehmet olmasa, Mahirenin fotoşeklini ve telefon kitabçanızı mene getirin.
- Bu deqiqe… – o, celd şekilde çevrildi – Kitabçanı vererem, şekli ise gerek axtaram…
Qadın evin telefon kitabçasını qarşıma qoyub, dehlize keçdi. Men ise Mahirenin ata evinin nömresini asanlıqla tapdım. Mobil telefonumu çıxarıb, nömreni yığmağa başladım, amma uzun müddet zeng getmesine baxmayaraq, desteyin eks terefinden ses gelmedi. Celd şekilde defterçeni

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 12 >>