yeniden vereqlemeye başladım. Meqsedim oxşar bir telefon nömresi tapmaq idi. Az keçmedi ki, isteyime çatdım. "Senuber” adı qarşısında yazılan nömre, Mahirenin ata evinin nömresinden son iki reqemi ile ferqlenirdi. "Her halda qonşu evdir” – deye düşünerek, nömreye zeng etdim.
- Alo… – incesesli bir qız ehtiyatla cavab verdi – Eşidirem…
- Alo, salam. – qalın ses tonu ile dedim – Bağışlayın, sizi rayon "ATS”-inden narahat edirik.
- Buyurun…
- Xanım, "Telefon qovşağı”nda qeydiyyat siyahısının yenilenmesi ile elaqedar olaraq, abonentlerin ünvanını yeniden yaddaşa salırıq. Zehmet olmazsa, ünvanınızı deqiqlikle söyleyerdiniz.
- Bir deqiqe… – qız desteyi kimese ötürdü ve ele hemin an, eks terefden dolğun yaşlı bir qadın sesi eşidildi.
- Buyurun, ne lazımdır?
Men az önceki yalanımı bir daha tekrarlayası oldum ve otağa daxil olan Minare xanımın artıq ses çıxarmamasını bildirerek, barmağımı dodaqlarıma söykedim. Desteyin o başından eşitdiklerimi bloknotuma qeyd edende, gözucu Minare xanıma baxdım. Qadın teeccüble gözlerini mene zillemişdi.
- O, kim idi? – telefon danışığımı bitirerken, qadın elindeki şekli qarşıma qoydu – Siz ne danışırdınız?
- Yalan… – gülümseyerek, Mahirenin şeklini götürüb, cibime qoydum – Men getmeliyem. Lazım olsa, buraya qayıdacam. Çalışın, evde olun…
Qadın sadece başını terpetdi ve men evden çıxdım. Sebuhi "Jiquli”ni yolun kenarına vermişdi. Yaxınlaşıb maşının qapısını açarken, dostum birden dik atıldı.
- Ohoo… Mene lağ edene bax… – gülerek dedim – Bu ne vaxtın yatmağıdı?
- Gece heç gözümü de yuma bilmemişem… – Sebuhi başını silkeledi – Sen gedenden sonra, dincelmek üçün gözlerimi yumdum. Qefilden yuxuya getmişem.
- Eger yorğunsansa, qayıt eve. Men başqa maşın tapa bilerem…
- Ehtiyac yoxdur… Esas gözümü aldatmaq idi, ona da vaxt tapdım. – dostum müherriki işe salıb, üzüme baxdı – Eve gedirik?
- Yox, S. kendine…
MirHemidin daxması ve evin qorxunc aurası onun özünün davranış ve zehmli siması ile müqayisede daha çox vahimeli görünürdü.

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 12 >>