bilirdi – Belke, heyete girek?
- Nece? – maraqla soruşdum.
Qadın, darvazanın sol hissesine yaxınlaşıb, elini çerçive ile divarın arasında qalan kiçik boşluğa salaraq, oradan ağ rengli bir ip çıxarıb, onu dartdı. İçeriden qapının ceftesi de, ele hemin an açıldı.
- Faiq bunu mene göre etmişdi. – Minare xanım heyete daxil olarken dedi – O, adeten işden gec gelerdi. Men gece vaxtı heyete çıxmayım deye, eve gelende qapını özü açardı.
Heyetde qeribe bir sessizlik var idi. Böyük heyetin sonundakı menzilin arxa sağ küncünde de, bir yarıtikili görünürdü. Minare xanım yeniden avtomobile qayıtmaq istese de, ev qapısının arxasından da cavab gelmediyini görüb, yeniden qayıtdı. Qadının razılığı ile desteyi burdum. Qapı açıq idi. İki-üç defe Faiqi sesledim, amma cavab gelmedi.
- Darvazanın az önce siz açdığınız ceftesini, çölden bağlamaq da olurmu? – Minare xanımdan sakit sesle soruşdum.
- Tebii ki, yox. – o, eminlikle cavab verdi.
- Demek, evde kimse var. – içeri daxil oldum – Bu deqiqdir. Belke bir hadise baş verib?!
Otaqları ehtiyatla gezdim, hamam otağına, çarpayıların eks tereflerine qeder baxdım. Bu an, "Göresen, ele dehlizdece ev sahibi ile rastlaşsam, ne deyeceyem?!” – deye, beynimden meni heyacanlandıran bir fikir keçdi, lakin menzilin kimsesiz olduğu öz tesdiqini tapdı.
- Heç kim yoxdur… – evden çıxaraq, qapını arxamca bağladım – Çox maraqlıdır. Evde mütleq kimse olmalı idi.
- Bir deqiqe… – qadın bir neçe an üzüme baxandan sonra qefilden dedi – Yeqin ki, o…
Minare xanım sözünü tamamlamadan, evin sağ hissesine keçerek onun arxasına teref süretle addımlamağa başladı. Men ise qadının ardınca gedirdim. O, evin arxasındakı yarıtikilinin taxta qapısını açıb, içeri keçende, men hele oraya tam yaxınlaşa bilmemişdim. Heyetdeki ölüm sükutu ayaq seslerimi bele eşitmeyime imkan verirdi. Ele bil ağaclardakı quşlar da bir neçe saniyelik susmuş, sessizlik özü ise, az sonra ne ise dehşetli bir seda eşideceyini duyub, qulaqlarını boşluğa şeklemişdi. Sanki ne ise bir hadise

<< 1 ... 11 12 [13] 14 >>