sizin diger qurumların yardımından istifade etmek hüququnuz var. Ya da yeqin ki, "ATS”de tanışınız işleyir. Düzdür?
- Xeyr, – gülümseyerek mobil telefonumu çıxardım – özüm zeng etmişdim. Bağışlayın, amma yalan danışmağa mecbur idim.
- Niye ki?
- Birbaşa ünvan isteye, ya da telefondaca Mahireden behs ede bilmezdim. Belke siz mene qarşı gelib, ünvan vermekden imtina edecekdiniz?!
- O da düzdür, – qız qollarını sinesinde çarpazladı – amma onu deyim ki, heç de yaxşı iş görmemisiniz.
- Bilirem…
Leman etiraf edeceyemi gözlemediyinden, bir anda çevrilib mene baxdı. Onun çox gözel ve düzgün üz cizgileri vardı. Doğrusu, bayaqdan ona heç fikir vermemişdim. Mesumluq onun badamı gözlerinden sanki yaş kimi axırdı. Dairevi simasında da çox nadir hallarda rastlanan bir incelik var idi. Qara, uzun saçları ise, üzünü gizletmirdi. Xeyr bu, kosmetik vasitelerin elde etmiş olduğu uğur yox, tebii gözelliye etdiyi kiçik bir yardımın mecmusundan başqa bir şey deyildi…
- Hava da qaralır. Ne soruşacaqdınızsa, tez soruşun! – qız qefilden üzünü çevirdi, ancaq onun birüze vermeye cehd etdiyi bu narahatlıq, çox süni alındı…
- Men ona bacı deyirdim… – Lemanın sesi titreyirdi – Anam da onu çox severdi…
- Mahirenin öldüyüne inanırsınız? – bu sualım axşamın sükutlu qaranlığında kifayet qeder vahimeli seslendi – Sadece fikrinizi deyin…
- Tebii ki… Men eşitmişdim ki, meşede onun meyitinin bir hissesini tapıblar.
- Paltarının bir hissesini… Meyiti hele de tapılmayıb.
- Doğrudan? – qız teeccüblendi – Ola biler. Mene o vaxt kimse ele demişdi.
- Kim?
- Deqiq yadımda deyil, amma ele bir şey eşitmişdim. Her halda anam demiş olar.
- Ananızla onun münasibeti nece idi? Çox yaxın idiler?
- O qeder de yox… Anam daha çox rehmetlik Gülgez xala ile yaxın idi, amma Mahire de ele hemişe onun yanında olardı. – Leman sanki çetinlikle yaddaşını vereqleyirdi – Penah dayı ölenden sonra bu aile sözün esl menasında başını itirdi. Çox çetinlikle dolanırdılar. Ele vaxtlar olurdu ki, evlerinde bir quru çörek

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 14 >>