bele tapılmırdı. Ümumiyyetle, çox problemli aile idi.
- Anlayıram… Bele bir veziyyetde iki qadının ayaq üste dayana bilmesi çox çetindir.
- Hem de, Gülgez xala xeste idi… O, rehmete gedenden sonra Mahire lap tek qaldı. Mahirin derdi de yazıq arvadın ölümünü bir az tezleşdirdi.
- Mahir kimdir?
- Mahirenin qardaşı. – qız üzüme baxdı – Tanımırdınız?
- Yox…
- Laleni ne vaxt görmüsünüz? – qız gülümseyerek soruşdu – O, anadan olanda Mahire bize zeng etmişdi. Demişdi ki, çox qeşeng uşaqdı.
- Ele dünen görmüşem. Doğrudan da çox qeşengdi…
- Teki, bexti qeşeng olsun! Anasının taleyini yaşamasın.
- Amin! – deyib, bir qeder ara verdim – Mahir de Bakıda yaşayır?
- Deyesen, he… Evvelki işi Bakıda idi, amma indi harada yaşadığını bilmirem. Bedbextçilik ondan da yan keçmemişdi. O, çox zehmetkeş insan idi. Çöreyini eziyyetle qazanırdı, amma bir gün onu şerlediler. Hebsxanaya saldılar. Tebii ki, heç birimiz onun günahkar olduğuna inanmadıq. Onun bu veziyyeti ise, daha çox Mahireni narahat edirdi. O, qardaşına göre xecalet çekirdi, amma o vaxt onu vaxtından tez buraxdılar. O, ondan qisas alınacağını düşünse de, günahsızlığı sübut olunmuşdu ve esl cinayetkar hebs edilmişdi. Ele birinci de bize geldi. Yadımdadır, heyetde anamla söhbet etdiler. Sonra ise, getdi…
- Bu ailenin çox qeribe ve acı yaşantıları var.
- Doğrudur. Problemleri hemişe başlarından yuxarı olub.
…Lemanla parkdan çıxanda hava tamamile qaralmışdı. Artıq bu vaxt kendimizde olmağı planlaşdırırdım, amma ayaqlarımı bu parkın döşemesine kilidleyen bir qüvve var idi. Terpenen her saniye eqrebinin eleyhime işlediyini bilsem de söhbeti, şirinliyini itirmeyen saqqız kimi uzadırdım. Qız da etiraz etmirdi. İki deqiqelik ömrü olan müxtelif mövzular biri-birini evezledikce, saatlar da biri-birine calanırdı. Parkın giriş qapısı önünde, ayaq üste itirdiyimiz son yarım saat ise, görüşün ele son insan nefesi kimi ağır keçdi…
- Ümidvaram ki, istediyiniz neticeni elde ede bileceksiniz. – qız, vida elameti olaraq uzatdığı

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 14 >>