elini hele de buraxmamışdı – Size kömek ede bildimmi?
- Sizce?
- Mence, yox… Onsuz da menim elimden xeyirli bir iş gelmir. – deyib, ürekden güldü – Bunu qebul edirem.
- Çox cesaretli fikirdir.
- Siz cesaretli deyilsiniz ki?
- Özümü teriflemeyi sevmirem…
- Amma artıq teriflediniz.
- Ola biler…
- Men de, bu cesaretli insanı tanımağıma memnun oldum. – nehayet o, elini çekdi – Görürem ki, sizin adi bir görüşü bitire bilecek tecrübeniz, menim görüş teyin etmekde qazandığım tecrübenin heç yarısı qeder de deyilmiş. – qız gülümseyerek azacıq çevrildi – Çalışın, bir az da cesaretli olun, Nicat bey… Burada söhbeti uzadaraq, niye artıq vaxt itirdiniz?! Siz telesirdiniz, axı… Xudahafiz!
Bakıdan qayıdarken, avtobusun penceresinden çöle baxanda qaranlıq fonlu şüşede, Lemanı deyil, sanki menden uzaqlaşarken onun arxasınca baxdığım hemin o sehneni görürdüm. Belke de bu sebebden yolboyu gözüme yuxu getmedi ve men bu menzerenin tesiri altında Bakıda açılan yeni sehifeni bir daha gözden keçirmeye macal tapa bilmedim, lakin şeherden özümle beraber getirdiyim qaranlıq bir meqam da var idi. Belke de yersiz olaraq üzerinde dayandığım ve beynimde vurnuxan bir sual: "Neye göre Leman, meşede Mahirenin meyitinin bir hissesinin tapıldığını zenn etmişdi?!”
Gece saatlarında artıq kendimizde idim. Evimiz geceler nedense gözüme çox kiçik görünürdü. Men bunun sebebini hele de anlaya bilmemişdim. Sanki giriş qapımızın ve heyetimizin ölçüsü de hava qaraldıqca kiçilirdi. Bu mütenasiblik ne üçün öz qeyri-real mövcudluğunu her defe mene isbat etmeyi bacarırdı?! Her gece qapıdan içeri daxil olarken, beynimden külek kimi keçen son fikir de mehz bu olurdu.
Elmira xanımla Muradın yatdığını görüb, sakitce metbexe keçdim ve özüm üçün kiçik bir süfre açdım. Beynim hemin an o qeder yüklü idi ki, heç indi de hemin axşam ne yediyimi xatırlamıram. Ancaq, yemekden sonra, qonaq otağına keçib, buxarının yanındakı qoltuqda eyleşerek çay içmeyim ve gecenin bu vaxtı Sebuhiye zeng etdiyim deqiq yadımdadır.

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 14 >>