baxdım. Minare xanım artıq, heyetde deyildi. Avtomobile eyleşende, Sebuhi her şeyi anlayıbmış kimi ne baş verdiyini soruşmadan müherriki işe saldı, amma men elimi sükana qoyub, deyeceklerimi bitirmeden maşını yerinden terpetmemesini istedim.
- Alınmadı, qardaş… – meyus halda dedim – Alınmadı! Elimden geleni etdim, amma vaxt azlığı imkan vermedi. Axı, neye göre ilk oyunumdaca meğlub olmalı idim?! Men her şeyi doğru etdim, lazım ola bilecek şexslerle görüşdüm, amma ipucu elime keçmedi. Belke de keçdi, sadece tecrübesizliyim gözlerimi bağladı. İnanırsan, o qeder emin idim ki… Meşede o sığınacağı tapanda, MirHemidle tanış olanda, Bakıya yola düşende… Ancaq alınmadı. Men kömeksiz bir qadını qoruya bilmedim. Çünki gücsüzem. Çox gücsüzem…
- Bele danışma… – Sebuhi elini çiynime qoydu – Ele esas men şahidem ki, sen uğur qazanmaq üçün neler etdin. Sadece, özün dediyin kimi vaxt çatmadı.
- Bu işi yene davam etdire bilerem, amma Minare xanıma söz vermişdim. Bu gün yekun neticenin ne olduğunu deyecekdim. Ele mene de en çox tesir eden budur. Sözümü tuta bilmedim… – deyib, elimi sükandan çekdim – Ne ise, qardaş… Sür, gedek… Alınmadı!
- O qadın kimdir? – Sebuhi başı ile işare etdi.
- Kim? – çevrilib baxdım – Nedir ki?
- Bayaqdan bize baxır…
- Minare xanımgilin qonşusudur…
- Tanıyırsan?
- He, onunla da söhbet etmek istemişdim, amma razı olmamışdı.
- O, bize niye ele baxır? – dostum maraqlandı – Belke sene deyeceyi var?
Sebuhiye cavab vermeden, maşından düşdüm. Ziver xala çöl qapısının kandarında dayanıb, gözlerini mene zillemişdi. Asta addımlarla qadına doğru yaxınlaşdım.
- Salam, Ziver xala… – acıqlı ses tonu ile dedim – Necesiniz?
Qadın nedense, üzbeüz geldiyimizden beri mene teref baxmırdı.
- Bilirem, menimle danışmaq istemirsiniz. – özümü sığortaladım – Sadece dostum, bayaqdan bize baxdığınızı dedi. Fikirleşdim ki, belke mene demek istediyiniz bir söz var…
Ziver xala üzüme baxdı, bir qeder gözledi, dinmedi ve ele bil bir anda isteyinden vaz keçdi. Sanki o,

<< 1 [2] 3 4 ... 10 >>