hemsöhbetimi qabaqladım – Mahire Nerimanı başqa birisi ile aldadırmış…
- He, – Ziver xala ehtiyatla dedi – evlerindeki söz-söhbetin, dava-dalaşın sebebi bu idi.
- Anladım. – deyib, bir az ara verdim – Bes, niye siz Nerimana haqq qazandırırdınız? Axı, Mahireni doğma qızınızdan da çox istediyinizi söylediniz? Eslinde siz ona inanmalı idiniz…
- İnanırdım, ay oğul… Ele bu güne kimi susmağımın sebebi de budur. Mahire ağlayaraq mene demişdi ki, Nerimanı aldatmır. Men ona inanmışdım.
- Bes axı, indice dediniz ki, Nerimanda da haqq var idi. Men bunu soruşuram. Bunun sebebi nedir?
- Bezen, çox sevdiyimiz insanın sahvlerine göz yumuruq. – Ziver xala yene de sualıma cavab vermedi – O insanı qüsursuz hesab edirik ve bununla da ancaq özümüzü aldadırıq. Hele ele vaxt olur ki, gözle gördüyümüze bele inanmaq istemirik.
- Bir deqiqe… – meselenin ne yerde olduğunu anladım – Bu hadiseden kimlerin xeberi vardı?
- Neriman ve men, – Ziver xala darhal cavab verdi – amma Neriman sadece şübhelenirdi. Men ise…
- Siz ise her şeyi öz gözlerinizle görmüşdünüz, eledir?
Qadın menden bele bir sual gözlemediyinden, susaraq, sadece günahkarmış kimi üzüme baxdı. Hadiselerin bu cür inkişaf edeceyi, meni çox teeccüblendirmişdi ve men artıq, heç kimin bilmediyi gizli bir gerçekden agah olmuşdum. Bu fakt, eyni zamanda çözüm nöqtesi de ola bilerdi, lakin hele ki, qerar vermek çox tez idi.
- İnsan çiy süd emib, oğul… – Ziver xala bir neçe deqiqelik sükutu pozdu – Mahireye inansam da, bir gün onu izledim, ancaq heç bir şey gözüme deymedi. Qızın doğrudan da günahsız olduğunu görende, özümü çox danladım, amma hemin gece… – qadın elleri ile üzünü örtdü – Gece tesadüfen heyete çıxdım. Saat on ikini keçmişdi. Asqıdakı paltarları götürecekdim. Orada dayanmışdım… – o, eli ile işare etdi – Hemin yerden, Nerimangilin evinin hendeverini asanlıqla görmek olur. Ele bu vaxt evlerinin arxasında qaraltı gördüm ve heyetimizin o biri terefine keçdim. O vaxt orada hasara söykenmiş nerdivanımız var idi. Her şeyi

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 10 >>