daha da rahat görmek istedim. Getdim, ehtiyatla nerdivana çıxdım, baxdım…
- Ve her şeyi gördünüz…
- He, gördüm. Amma kaş ki, heç baxmayaydım, kaş ki, görmez olaydım… – Ziver xala teessüfünü gizlede bilmedi ve özünde güc toplayaraq asta sesle pıçıldadı – Mahire evin arxasında bir neferle söhbet edirdi…
Bu xeberle ölmüş ümidlerime sanki yeni bir nefes geldi, çünki hemsöhbetim meni, bu oyunda iştirak eden, real mövcudluğu heç kese belli olmayan bir neferin varlığından agah etmişdi. Ziver xalanın o gece hemin şexsi üzden göre bilmesi ise, belke de bu bağlı qıfıla açar ola bilecek yegane fakt idi.
- Sonralar hemin şexsi kendinizde gördünüzmü? – hemin gece baş verenleri sonuna qeder dinledikden sonra, maraqla soruşdum.
- He, gördüm. – qadın meni daha da sevindirdi – Neriman ele fikirleşirdi ki, Mahire o görüşdüyü insanla qaçıb. Doğrusu, men de evveller o fikirde idim, amma bir gün o oğlanı kendde gördüm.
- Harada? Nece?
- Behram kişinin heyetinde… – Ziver xala eminlikle dedi – Men Behramın dükanına getmişdim. O oğlanı gören kimi tanıdım. Fehle idi… Hetta bir gün onunla söhbet de etdim.
- Ne danışdınız?
- O, üç gün Behramın evini temir etdi. Men de, bilerekden her gün dükana gedirdim. Axırda yanıma çağırdım. Ümumi işinden danışdıq. Guya men de evimi temir etdirmek isteyirdim. Axı o, menim onu tanıdığımı bilmirdi. Geldi yanıma, söhbet etdik. Kekeleyerek danışdığından, onu ele de yaxşı başa düşmek olmurdu, amma adının Ruslan olduğunu öyrendim. Çox yaraşıqlı oğlan idi.
- Daha sonra o oğlanı yene gördünüzmü?
- Yox, heç görmedim. – Ziver xala elini saçına çekdi – Belke de bütün bunları sene danışmaqla sehv etdim. O vaxt Mahirenin öldüyünü eşidenden sonra, söz vermişdim ki, bu sirri özümle mezara aparacam. Ancaq sen, Mahirenin sağ olma ehtimalından danışdın. Men de mecbur qaldım. Hem de, özümün de rahat olmağım üçün, bu meseleye aydınlıq getirilmesini istedim. Men o qızı şerlemirem, amma eger yene de doğru addım atmadımsa, Allah yeqin ki, günahımdan keçer…
Ziver

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 10 >>