sözdür?! – qadın bir qeder tereddüdlü idi – Buyurun… Amma siz niye tezeden qayıtdığınızı demediniz?! Axı, ne baş verdi?
Men qadının sualını cavablandırmadan, evin arxasına keçdim ve fenerin işığını yere salaraq, heyetin müxtelif hisselerine baxmağa başladım, amma gözüme diqqetimi celb ede bilecek bir nesne görünmedi. Qaranlıqda bağın sıx ağacları axtarışıma mane olsa da, her qarışa diqqet yetirmeyi bacardım ve bağdakı kol-kos bele, işimi tam olaraq engelleye bilmedi. Ancaq men nedense istiqametimde yanıldığımı derk edirdim. Sanki aradığım izi doğru koordinatlarda axtarmadığım mene melum idi, lakin yene de küreyimi yere vurmaq istemirdim. Zirzemiye enende, gözlerimi onun qapısındakı qıfıl qarşıladı. Bu an nedense, bu eve ilk gelişimde darvazada gördüyüm qıfılı xatırladım ve yeniden ona nezer yetirmek üçün darvazaya sarı gedib, sonra yeniden geriye qayıtdım. Zirzeminin paslı qıfılını açmaq istesem de, Minare xanım açarın olmadığını dedi ve menim isteyimle, qadın demirkesen mişarı mene getirdi. Qaranlıqda qıfılı kesmek o qeder de asan olmadı, amma men yene de iyirmi-iyirmi beş deqiqe sonra zirzemiye enmeye müveffeq oldum…
Minare xanım tezyiqi aşağı düşdüyünden, özünü yaxşı hiss etmirdi. Qadının başı berk ağrıyırdı. Hamam otağında bulaşmış ellerimi yuduqdan sonra, onunla metbexde qarşılaşdım. O, elindeki çay süfresi üçün hazırladığı mecmeyini qonaq otağına aparmaq isteyirdi. Lale artıq yatmışdı.
- Bu da son… – Minare xanım masanın arxasında eyleşdi – Her şey bitdi, elemi?
- Deqiq demek olmur. – hemsöhbetimi ümidlendirmedim – Olanları sabah size etraflı şekilde danışacam.
- Nece? – qadın maraqla soruşdu – Siz meseleni hell etmisiniz?
- Beli, men artıq, qatilin kim olduğunu bilirem.
- Kimdir? – Minare xanım heyecanla soruşdu – Xahiş edirem, indi deyin.
- İsrar etmeyin! Deye bilmerem…
- Xahiş edirem, Nicat bey… – qadın ağlamsındı – Sadece adını deyin, kifayetdir.
- İnanın ki, demeyi çox isterdim, amma telesmek lazım deyil.
- Yaxşı, onda birce bunu deyin. – o,

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 >>