yol vermişdim. Görücü de "Beli, yaşayır. Buna emin ola bilersiniz…” – deye sualımı cavablandırarken, eslinde Mahireni yox, menim öz bibim qızını nezerde tutmuşdu. MirHemid ona inanmadığımı anladığından, menimle ünsiyyete girmek istememişdi.
- Nicat bey, mene yene kömek edin… Men o Mahir eclafı polise şikayet edeceyem. Onun bu gizli cinayetlerini aşkara çıxaracağam…
- Minare xanım, siz indi esebisiniz. Men sizi başa düşürem, – deyib, qadına yaxınlaşdım – amma nebade bu haqda polise şikayet edesiniz. Buna göre sizin başınız ağrıya biler…
- Menim niye?
- Özünüz fikirleşin… Siz her şeyi polise danışsanız, mecbur olub, Nerimanın Mahireni nece öldürdüyünü de söylemeli olacaqsınız. Mahire sağ iken, siz artıq Nerimanı tanıyırdınız. Qadın öldükden sonra ise onunla aile qurmusunuz ve burada söhbet mehz, izi itirilmiş dehşetli qetlden gedir… Siz menim ne demek istediyimi anlayırsınız?
- Men heç ne etmemişem. – o, qorxaraq dedi – Menim bütün bu olanlardan xeberim yox idi.
- Sizin günahkar olmadığınızı bilirem, amma başqasına bunu izah etmek, sadece elave problem demekdir.
- Bes, men indi ne edecem? – o, yene sifetini ovucunda gizletdi – Qızımın ve heyat yoldaşımın qatili rahatca yaşasın, men de durub baxım?
- Çetin de olsa, bunu etmeye mecbursunuz, hem de qatil rahatca yaşamır. O, hebsdedir…
Minare xanım çevrilib, üzüme baxdı. Ne ise demek istedi, susdu, amma yene de bu heqiqetle barışmadı. Ağlayaraq, çaresizlikle bir daha bu meselede menden yardım istedi. Men ise bu defe onu gücle de olsa, razı sala bildim ve yaşanan qaranlıq meqamlara doğru aydınlıq getirmeyim meni, bataqlıqdan çetinlikle canını qurtarmış bir canlı tek sevindirdi. Ancaq dehlizde Lale ile qarşılaşanda, qeyri-ixtiyari olaraq gözlerim yaşardı. Yaxınlaşıb elimi saçına çekdim. Üzüme baxıb gülümsese de, mene ele geldi ki, qız her şeyi anlamışdı. Onun simasında, indiyedek görmediyim bir keder hiss olunurdu. Ele bil, qız son illerde anasının cesedi üzerinde yaşadığına peşiman idi ve indi bu günahının nece

<< 1 ... 10 11 [12] 13 14 >>