qiyafesinde girib, menzili eliboş terk ederek qaçan şexsin varlığından xebersiz idik. Ev sahibleri vaxtsız gelen qonağın adi bir oğru olduğunu zenn etmişdi. Ancaq nedense mene bele gelmişdi ki, bu, tesadüf ola bilmezdi. Çünki Süleymanın özünün de tesdiqlediyine göre, atası Mahirenin paltarının bir hissesini tapandan sonra, meşede qadının cesedini de axtarmağa cehd göstermişdi. Üç-dörd gün sonra ise, meşede başına ağac düşmüşdü. Menim fikrimce, bu adi bir qeza deyildi. Meşede kimse gizlenirdi ve her an meşebeyi terefinden aşkar olunacağından qorxurdu deye, kişini aradan götürmek isteyerek, ona xesaret yetirmişdi. Meşebeyinin xoşbextlik neticesinde sağ qalması ise, hemin insanın planını pozurdu ve o, tez bir zamanda yarım qalmış işini tamamlamaq isteyirdi. Böyük ehtimalla kişi hemin şexsi meşede görmüşdü, çünki evde onunla bir daha rastlaşanda, özünde güc taparaq qışqırmağı bacarmışdı. Artıq menim üçün her şey aydın idi, lakin mechul bir obrazı mühakime etmek, hele tez idi, çünki Süleyman atasının üzerine düşen budağın heqiqeten de altında yıxıldığı ağaca aid olduğuna fikir vermemişdi. Ona göre de, vaxt itirmeden hadise yerine baxmağı qerara aldım ve üçümüz birlikde meşeye yola düşdük. Orada baş verenleri ise, artıq özünüz de yaxşı bilirsiniz. – bu an bir neçe saniye ara verdim – Mahirenin sağ olması şübhesinde yanılmamışdım. Doğrudan da, yere iz olaraq basdırılan daşlar, bizi sığınacağa kimi apardı. Oradakı üzerinde çiyelek şekli olan fincan ise, menimle razılaşmağınız üçün yeterli oldu. Dediniz ki, bu fincanlar adeten altı eded olsalar da, siz Nerimanın evine gelin köçende, onların beş eded olduğunu görüb, sadece fikirleşmişdiniz ki, her halda biri sına biler. Ancaq heqiqet sübut etdi ki, bu heç de bele deyilmiş.
- Doğrudur… – Minare xanım razılaşdı – Men ancaq hemin an, Mahirenin sağ olduğuna tamamile inandım.
- Amma sığınacaqdakı eşyaların üzerinde toz qatı var idi. – qadına xatırlatdım – Böyük ehtimalla, son vaxtlar orada heç kim yaşamırdı. Bele olan halda

<< 1 2 [3] 4 5 ... 14 >>