gel.Maşında sizi gözleyecem.
Zöhre xanımın üzü güldü ve tez Anar deyeni etdi.15 deqiqeden sonra onlar üçü de maşında idiler.Anar hara süreceyini, nece süreceyini bilmirdi.Serxoşluq ve bütün vücudunu bürüyen namelum hiss onun bütün düşünme qabiliyyetini elinden almışdı.Onlar evlerinden çıxıb, bir saata yaxın yol getdiler.Tamami ile şeherden kenarlaşmış olduqlarına emin olduqdan sonra, maşını saxladılar.Gece saat 2-3 olduğundan demek olar ki, heç kes yox idi.Arada, bir-iki maşın keçirdi. Anar maşını düzenlik bir yerde saxlamışdı.Maşından düşüb, yoldan 100-150 metr kenara getdiler.Ellerinde bir balta, bir bel, bir az parça ve başqada bir neçe şey var idi.Onlar uşağı hansı yolla mehv edecekleri barede yol boyu mübahise etmişdiler.Biri onu diri-diri basdırmağın, biri ise parçalayıb basdırmağın daha yaxşı üsul olduğunu deyirdi.Ata ve ana üreyidir axı.Onların biri uşağın parçalanarken ezab çekmesini, digeri ise nefessizlikden can vermesini istemirdi..
Nehayet evin kişisi – Zöhre xanım, diri-diri basdırmaq qerarında qaldı.Anar uyğun bir yer tapıb, qazmağa başladı.10 deqiqeden sonra uşağı Zöhre xanımdan alıb, qazılmış yere qoydu.Onun elleri ve bedeni inanılmaz terzde esirdi.Qorxu ve atalıq hissi mence bunun sebebkarı idi.Anar bu mezarı qazmağa serf etdiyi zamandan belkede 5 defe tez bir müddetde doldurdu.Bu kiçik zaman intervalında uşağın çığırtıları ile yanaşı, Anarın göz yaşlarıda dayanmadı.Onlar işlerini bitirdikden sonra, tez oradan uzaqlaşdılar.

<< 1 [2]