qızımız olsun. Ancaq heç cüre
alınmırdı. Seni uşaq evinden götürmüşük. Anan ilk defe seni görende "-
bu menim qızım Sonadır” demişdi. Sene çox bağlanmışdı. Seni övladlığa
götürdük, çox xoşbext idik. 5 il sonra ise Sebine dünyaya geldi. Anan ve
atan haqqında ise heç bir melumatımız yoxdur. Birce bax, bu boyunbağı
(Kübra xanım Sonaya boyunbağını uzadaraq dedi) körpe olanda senin
boynunda idi.

Sona boyunbağını anasından alaraq ona baxmağa başladı.
Boyunbağının üzerinde Gülsüm yazılmışdı. Çox maraqlıdır, ana, bes Gülsüm
kimdir?

- Bilmirik, menim balam.

Sona doğma valideynlerini tapmaq isteyirdi. Atası ona kömek
edeceyine söz vermişdi. Bir neçe gün keçmişdi. Sonanın heyacanı
günden-güne artırdı. Ancaq atası hele de qızının doğma valideynlerinin
ünvanını tapa bilmirdi.

Nehayet ki, axtarışlar müsbet netice verdi. Qalib kişi qızına xoş xeberi çatdırmaq üçün eve telesirdi.

- Qızım, ünvanı tapdım. Elindeki vereqi Sonaya vererek gülümsündü.

Sona ünvana baxaraq valideynlerinden icaze alıb sabah tezden ora
gedeceyini bildirdi. Yol uzaq idi, ona göre de tez yola düşmek
isteyirdi. Ancaq Qalib kişi ve Kübra xanım onu tek buraxmaq
istemirdiler. Sonanı dile tutmaq ise çox çetin idi. Ona göre de sonda
valideynleri Sona ile razılaşmışdılar. Atası öz yaxın dostu Azere zeng
ederek Sonanı aparmağı xahiş etdi. Dostu sürücü idi. O, da razılaşaraq
geleceyini bildirmişdi.

Hava çox gözel idi. Sona valideynleri ile vidalaşıb taksiye mindi ve ünvanı sürücüye gösterdi.

Bir neçe saat sonra Sona artıq ünvana gelib çata bilmişdi.

- Demeli menzil 31. Deyesen budur.

Öz-özüne danışaraq qapının zengini basdı. Qapını yaşlı bir xanım açdı. Sonaya baxaraq eyneyini gözüne taxdı ve heyecanla :

- "Gülsüm qızım”

<< 1 2 [3]