Öz-özüne danışaraq qapının zengini basdı. Qapını yaşlı bir xanım açdı. Sonaya baxaraq eyneyini gözüne taxdı ve heyecanla :

- "Gülsüm, qızım”

Sonra arxadan bir oğlan sesi eşidildi.

- Ne olub nene? Kimdi?

Sona ne baş verdiyini başa düşe bilmirdi. Yaşlı qadının çox heyecanlı olduğunu görüb danışmağa başladı.

- Bağışlayın meni. Menim adım Sonadır. Anamı axtarıram deyerek boyunbağını yaşlı qadına uzatdı.

Yaşlı qadın boyunbağıya baxaraq gözleri doldu. Sonra ise Sonanı içeri devet ederek söhbete başladı.

Demeli, geldin. Anan seni gözleyirdi. Men senin nenenem, gözel
qızım. Adım Zehradır. Bu boyunbağını atan anana almışdı. Ancaq anana
vere bilmemişdi. Seni görende ele bildim qızım Gülsümdü. Anana çox
benzeyirsen. Bu ise qonşumuzun oğlu Cemildi. Sağ olsun meni heç vaxt tek
qoymur. Nevem kimi ezizdi mene.

- Nene, anam hanı? Onu görmek isteyirem.

Nene göz yaşlarını silerek dillendi: - Anan dünyasını deyişib. Gözle indi gelirem.

Neneni gözleyerken Sona Cemilin ona baxdığını hiss etdi. Gah ona
baxır, gah da elinde tutduğu şekile. Sonra Sonaya yaxınlaşaraq danışmağa
başladı:

- Gülsüm xalaya çox benzeyirsiniz. Elindeki şekili göstererek "- bax, bu ananızın cavanlıq şekilidir.”

Sona şekile nezer saldıqda, heqiqeten de anasına nece benzediyini
gördü. Bu güne kimi heqiqi valideynleri sandığı insanlara heç
benzemirdi. Bu ona qeribe görünürdü. Defelerle valideynlerine "- niye
Sebine size bu qeder benzediyi halda men size heç bir qarış da
oxşamıram” deye, defelerle sual vermişdi. Bir neçe deqiqe sonra Zehra
nene otağa daxil oldu.

- Bax, gözel nevem, bu ananın gündeliyidir. Anan bilirdi senin
geleceyini. Her gün pencereden baxaraq mene "Ana, bir gün qızım gelecek”
deyirdi. Sen gelende ise bu gündeliyi sene vermeyimi xahiş etmişdi
menden. Burda senin bütün suallarına cavab var. Get o biri otağa rahat
oxu.

- Nene, men getmeliyem. Bir gün yene geleceyem. Gündeliyi evde oxumaq isterdim.

- Bu gün seni heç

[1] 2 3 4 >>