Yadımdadır, ata. Ad günümde tanış olmuşduq.

- Zaur seni beyenib. Valideynlerine de deyib. Sen razı olsan gelib seni isteyecekler.

- Bes sen nece ata, razısanmı?

- Esas senin fikrindi, qızım. Menim fikrim senin üçün vacibdirse,
elbetteki razıyam. Zaur çox yaxşı oğlandır. Atası da dostumdur.

- Sen razısansa, men de razıyam, ata.

Atanla 4 ay sonra nişanlandıq. Nişanlı olarken bacısını da
tanıdım. Eşitdiklerim özünü doğrultmuşdu. Almaz bibin meni heç sevmirdi.
Zaurla meni görende çox qısqanardı. Atanı çox severdi. Nehayet toy günü
de yaxınlaşdı. Atam ağlamamaq üçün gözlerini menden gizlederdi. Sonda
ise dözmeyib ağlamışdı. "Balaca qızım, men sensiz ne edecem? Xoşbext
ol!” deyerek, alnımdan öpmüşdü. Atam meni buraxmaq istemirdi, anam onu
gücle dile getirmişdi.

- Yaxşı, Zehra xanım, imkan ver, qızımla vidalaşım.

- Heyder, qızın uzağa getmir, burax artıq onu.

Toydan bir hefte keçmemiş çetinlikler başlandı. Bibin hemişeki
kimi bizi qısqanırdı. Atan işden gelen kimi meni ona şikayet edirdi.
Zaur meni çox sevirdi ve bacısının da xasiyyetine çox yaxşı beled idi.

Almaz bibin Zauru özü böyütmüşdü. Onlar balaca olanda
valideynleri qezada vefat etmişdi. Bibin atanı yad ellere vermemek üçün
hetta aile heyatı da qurmamışdı.






İki ay keçmişdi. Oktyabr ayı idi. Hemin gün hamile olduğumu
bildim. Çox xoşbext idim. Bu xeberi atana deyende çox heyecanlanmışdı.
Bir neçe defe "- Men ata olacağam” tekrar ederek bacısına bu şad xeberi
vermişdi. Bibin üzündeki süni gülümseme ile qardaşını tebrik etmişdi.

Qarşıda meni neler gözleyirdi, bilmirdim. Bibinin deyişeceyini
düşünmüşdüm, ancaq bu bele olmadı. Artıq hamileliyimin sekkizinci ayında
idim. Bir gün qapı döyüldü. Bibin yatdığından qapıya men yanaşdım.
Qapını döyen Orxan idi, atanın yaxın dostu.

- Salam, Gülsüm bacım. Almazı çağırardınız, zehmet olmazsa. Çox heyecanlı görsenirdi, elleri- ayaqları esirdi.

- Almaz yatıb. Nese baş verib? Mene deyin.

<< 1 2 [3] 4 >>