- Yox.. Almaz xanımı çağırın. Sözümü ona demek isteyirem.

- Gülsüm kimdi? Ne olub?

- Buyurun, Almaz xanım geldi. Sözünüzü deyin.

- Ay Orxan, xoş gelmisen, keç içeri.

Orxan içeri keçerek Almazla qonaq otağına daxil oldu. Orxan
bibinden qapını bağlamasını xahiş etdi. Bilmirem, içeride ne söhbet
edirdiler. Almazın qefil qışqırıq sesi meni qorxutdu.

- Aman Allahım. Bu nedi başımıza geldi. Menim yegane qardaşım. Ola bilmez. Yalandı.

"Qardaşım” sözünü eşidende tez qonaq otağına doğru qaçdım. Orxan Almazı sakitleşdirmeye çalışırdı. Ne baş verdiyini anlamırdım.

- Orxan, ne olub?

Orxan sualıma cavab vermek isteyirdi ki, birden Almaz iri addımlarla üstüme gelmeye başladı.

- Ne baş veribse, hamısı senin üstünde olub. Qardaşım senin üçün
hediyye almaq isteyirmiş. Buna göre de işden icaze alıb. Yolda ise onu
maşın vurub. Hamısını sen elemisen! Günahkar sensen! Qardaşım, canım.
Artıq heyatda yoxdur (Hönkürtü ile ağlamağa başladı).

Eşitdiklerime inana bilmirdim. Yerimde donub qalmışdım. Birden gözlerim qaraldı. Başım döndü. Orxan celd menim qolumdan tutdu.

- Haradadır?

- Nece?

- Zaur haradadır?

- Xestexanadadır. Hekimler bacardıqlarını etdiler. Amma alınmadı, güclü qanaxması var idi.

Orxan bizi xestexanaya apardı. Ağlamaqdan gözlerim şişmişdi.
Sonra ise halım pisleşdi, meni emeliyyatxanaya apardılar. Hemin gün sen
anadan oldun. Sekkiz aylıq. Almaz bibin senin ölü doğulduğunu dedi.
İnanmırdım. Senin ölmeyine inanmırdım. Eyni günde hem atanı, hem de seni
itire bilmezdim. Sen atandan mene qalan yegane xatire idin.

Xestexanadan çıxmışdım. Bibin meni günahlandırmaqda davam edirdi.

- "Çıx get bu evden. Seni bu evde görmek istemirem. Sen qardaşımı
öldürdün. Redd ol buradan” deyerek meni qapıdan çöle atmışdı.
Ağlaya-ağlaya evimize gelmişdim. Atam meni görüb her şeyi anlamışdı.

<< 1 2 3 [4]