Yaşam ve yaşanmışlıqlar insanı formalaşdıran en önemli faktordur. Her insanın yaşadıqları onun nece biri olmasında mühüm rol oynayır. Men de sizlerle yaşadığım heyatımı paylaşıram. Ta ki, bu günüme qeder olan heyatımı…



Adım Nezrindir. 1987 doğumluyam. Azerbaycanın bir bölgesinde doğulub böyümüşem. Ziyalı ailede dünyaya göz açmışam. Anam müellime, atam ise ali tehsilli olsa da, ixtisası üzre işlemeyen biri idi. Atam haqqında uzun danışacam. Yuxarıda dediyim kimi, bugünki heyatım atamın mene sunduğu yaşamdır.

Teessüf ki, insan dünyaya

gelende yaşamını özü belirleye bilmir.

Atamla anam qohumdurlar. Men doğulanda atam yanımızda olmayıb, Rossiyada yaşayırmış. Amma arada gelib-gedirmiş. Anama qazancından heç vaxt heç ne vermeyib, özü üçün heyatını yaşayan biri idi atam… Düşündüyü tekce özü idi. Buna baxmayaraq anam mene göre atama her şeyi keçib, heyata bu şekilde davam edib. Anam meni tekbaşına, öz zehmeti ile böyüdüb. Men özümü bildim-bileli biz anamla bir otaqlı bina evinde yaşayırdıq. Atam arada geler,

heç neyimizle maraqlanmadan gederdi.

Yadıma gelir ki, menim 8yaşım vardı, atam gelmişdi, hemişeki kimi geri qayıtdı ve o getdikden sonra rayonumuzda qaz kesildi, 1994-95-ci iller idi, qaz olmadığına göre mecbur babamgile köçmeli olduq…

Ve o zaman anam özü de bilmeden qardaşıma hamile olduğunu öyrendi. Babam-anamın atası, gördü ki, atamdan bize haray yoxdur, bizim üçün ev tikmeye qerar verdi.

Atamın etdiyi hereketlere, bizi birbaşımıza bele buraxdığına göre babam xecaletli idi ve bu sebebden mene qarşı soyuq idi. Hemişe dayım uşaqları nese etse, meni döyseler bele, babam, yene günahı mende görerdi, meni acılayardı. Artıq o körpe üreyimde atama ve elece de, onun ucbatından bizi xor görenlere nifret yaranırdı. Bu minvalla qardaşım doğuldu. Anam hem işe,

hem de evimizin tikilmeyine göre ora-bura qaçdığından qardaşımı men saxlayırdım, men böyüdürdüm. Yay idi artıq, evimizi telesik düzeldib köçdük. Çünki babamgilde qaldıqca dayımın

[1] 2 3 4 >>