uşaqları bizi daha çox incidirdiler, atamıza göre bize başqa münasibetde idiler.

Denize çimmeye gedirdik, suda ayağımı dartıb meni öldürmek isteyirdiler. Qardaşım beşikde ağlayanda onu boğmağa çalışırdılar. Ananm buna göre evimize köçmeye telesirdi. Qışda qardaşım artıq 8 aylıq idi, atam gelmişdi, yene dava-dalaş, laqeydlik ve çıxıb getdi. Bundan sonra atamın 8 il ne öldüsünü, ne qaldısını bilmedik. Emilerim ve bibilerime de o qeder ziyanlar vermişdi ki, onlar da bizden uzaqlaşdılar. Onlar hamısı imkanlı, vezifeli idiler, atama göre utanırdılar.

Üçümüz illeri ötürürdük-anam, men ve qardaşım… Anam işe gecikmesin deye qardaşımı tezden bağçaya aparırdım, ordan da özüm mektebe gedirdim. Ata nene-babam bizimle heç maraqlanmırdılar. Atama göre bizimle düşmen kesilmişdiler. Atam hamı ile münasibetini korlamışdı,

şizofren xesteliyine tutulmuş kimi bir insan idi. Hami ile dalaşır, problem yaradırdı. Bize arxa-dayaq olan tekce böyük dayım idi. Dayım gömrükde inspektor vezifesinde çalışırdı. Bizi yemek-içmek ve pulla tam temin edirdi. Onun varlığında çox eziyyet çekmedik. Dayımın uşaqları

mene ağzına geleni dese de, anam dayım üçün üstünden keçmeyimi-cavab qaytarmamağımı söyleyirdi. Amma dayımın qayğısını da heyat bize çox gördü. Dayım Bakıda-evinde qazdan boğularaq rehmete getdi. Anam dayıma çox bağlı idi, onun ölümü anamı çox geri saldı,

üreyinde genişlenme yarandı… Men artıq 10-cu sinifde oxuyurdum. Dediler atan rayona gelib. Çünki nenem can verirdi. Ölüm ayağında bizden halalıq isteyirmiş. Anam çox qırılmışdı, getmeyeceyini dedi. 8 il sonra emilerimle atam meni gelib nenemin yanına apardılar. Nenem

son defe mene baxıb: "halal edin” dedi. Üzüne baxdım, gözümden yaş axdı, amma bizi qapısından qovmağı, alçaltmağı, bir nene kimi bir defe başımıza sığal çekmediyi gözümün önüne geldi, halallıq vermedim ve ebedi gözlerini yumdu…

Belelikle, nenemin 40-ı çıxana qeder atam qaldı. Men de derslerime hazırlaşır, daha yaxşı neticeler gösterirdim. Rus bölmesinde

<< 1 [2] 3 4 >>