Bu iclasdakı hadiseden sonra o oğlandan zehlem getdi. Onun bu davranışı meni teeccüblendirmişdi, çünki men semimi olaraq ondan saatı soruşmuşdum. Eyni yaşda idik onunla… Üzden uşaq kimi görünürdü, yaraşıqlı idi. Qruplarla birleşende bütün qızların diqqeti onda olurdu.

Universitet yaxın bölgede olduğundan evimizden gedib gelirdim. Anam üçün çox darıxardım. Qış olanda gedib-gelmeyim çetinleşdi. Kiraye ev tutmalı olduq. Bir gün "saatı soruşduğum” oğlanın da menim kiraye qaldığım binada yaşadığını öyrendim. Ele olurdu ki,

her gün eyni vaxtda binadan çıxır ve derse gedende rastlaşırdıq. Birleşdiyimiz derslerde, artıq, bu oğlan mene daha çox diqqet edirdi. Ders zamanı

mene baxdığını görürdüm.

Bir gün eve geden zaman binanın qarşısında önüme keçdi ve nese demek isteyende men tez binaya daxil oldum. Sonralar her gün üzüme baxır, dehlizde daim meni izleyirdi.

İçimde uşaqlıqdan beri atamın etdiklerine göre qeribe bir hiss yaranmışdı, kişilere nifret edirdim. Güvene bilmirdim. Atamın anama yaşatdıqlarını unuda bilmirdim.

Atam heç vaxt bizimle olmadı, geldiyi qısa müddetleri ise dostları ile eylence meclislerinde keçirir, eve içkili gelirdi. Yazıq anam evde bütün kesici aletleri gizlederdi. Xatırlayıram, bir gün yene içmişdi atam, eve elleri doğranmış halda geldi, qan

barmaqlarından axırdı. Anama

esebleşib qışqırmağa başladı, sonra da o halda qapını çırpıb getdi. Qış idi, çoxlu qar yağmışdı. Menim dörd yaşım vardı, anamla qarda qan izleri ile gedib atamı dostunun evinde tapdıq. İçkili olub restoranın şüşelerini sındırıbmış. Hebs olunmamağı üçün babam elinden geleni etdi ve atam tutulmadı. Anamın atası bize göre onun türmeye getmesine razı olmadı. Babam rayonda sayılıb-seçilen vezifeli şexslerden idi.

Bir gün ders zamanı defterimi açanda içinde mektub olduğunu gördüm. Açıb oxudum ve bunu yazan hemin oğlanın gözleri qarşısında cırıb yere atdım. Artıq ev

telefonuna zeng gelirdi, Ruslan olduğunu dedi. Ders zamanı adını çox eşitmişdim- Eliyev

[1] 2 3 4 >>