Ruslan… Nese demeye davam edirdi ki, desteyi asdım. Bir müddet zaman

keçdi, demek olar ki, her gün Ruslanı görürdüm. Qeribe

nezerlerle mene baxır, diqqetinden yayınmırdım. Bir gün hiss etdim ki, nese qeribe şeyler yaranır mende. Heç bir oğlan diqqetimi çekmediyi halda, artıq Ruslanı görmeye, baxışlarını hiss etmeye alışmışdım. Bir az da yumşalmışdım, evvelki kimi hırçın, esebi deyildim. Birleşdiyimiz derslerde menden sonrakı partada otururdu. Menim uzun saçlarım vardı, bezen bilmeden de olsa saçlarım onun partasına tökülürdü, bunu sevdiyini hiss edirdim. Bir gün men oturduğum partaya nömresini ve bu cümleni yazmışdı: "xahiş edirem, mene cavab ver, eger nifret edirsense bildir, ebedi olaraq senin qarşına çıxmaram”…

O gün nömreni götürdüm, amma günlerle zeng etmedim. Bir müddet sonra qısa bir mesaj yazdım, adımı söylemeden tanışlıq teklif etdim,

o ise cavabında: "sevdiyim var, meni narahat etmeyin” -deyib kobud bir mesaj göndermişdi. Seheri gün ona Nezrin olduğumu yazdım. Belelikle, mesajlaşmağa başlamışdıq. Amma universitetde bunu heç kim bilmirdi. Men istemediyimi demişdim, Ruslan da menim fikrime hörmetle yanaşırdı. Sadece telefon elaqemiz vardı. Bu şekilde 1-ci kursu bitirdik. Ruslanın ailesi de haqqımızda bilirdi.

Bir bacısı vardı, evil idi. Ruslan valideynleri ile yaşayırdı. Atası müellim idi. Sade bir ailesi vardı. Bizim haqqımızda Ruslan deyende etiraz etmemişdiler,

"universiteti bitirin, düşünerik" -demişdiler. Artıq 3-cü kursda oxuyurduq. Bizim evde söz-söhbetler başlamışdı, atam gelmişdi. Anam meni öz bacısının oğluna, atam ise öz bacısının oğluna vermek isteyirdi. Xalam oğlu yaxşı insan idi, menden 14 yaş böyük idi, Antalyada yaşayır,

ürek-damar cerrahı kimi çalışırdı. Bibim oğlu ise atası kimi herbiçi idi, atası general idi, Azerbaycanın Amerikadakı resmi nümayendesi olmuşdu. Bibimin oğlu çox kobud, quru insan idi. Mene öz malı kimi davranırdı, "menim aile qurduğum qadın ailesini-valideynlerini unutmalıdır”- deyirdi. Bibim kimi…

<< 1 [2] 3 4 >>