Babam rehmete gedende bibim

hüzüre gelmedi, çox soyuqqanlı qadın idi. Bilirdim ki, onunla evlensem anama hesret qalacağam. Atama buna razı olmadığımı deyende çox esebileşdi.

Ruslana veziyyeti izah etdim, o ise: "menim hele evlenen vaxtım deyil, universiteti bitirib esger gedeceyem, döndükden sonra işlemeye başlayıb pul qazanacağam, evliliyi bundan sonra düşünürem”- dedi. Ruslandan incidim, qelbim qırıldı, men hemen evlenmeyimizi istemirdim,

sadece mene arxa durmağını gözleyirdim. Rayonda kim adımı çekse, birileri atama göre vaz keçirirdi, onun atası delidir deyirdiler. Atam qızının heyatına leke,

engel idi. Qonşuluqda salam-sağolumuz olan bir aile vardı. Qohumları olan bir oğlan onlara qonaq gelerdi. Eslen başqa bölgeden idi, bibisigile-yeni qonşumuza qonaq gelirdi.

Universitetde oxuyurdu. Deyilene göre kasıb-sade bir

ailesi varmış. Özünden başqa da evil olan bir bacısı…

Bu oğlanın menden xoşu gelmiş, qonşu vasitesile mene bildirmişdi. Atama göre çox utanırdım, Ruslan da meni yarıyolda qoymuşdu, destek olub bir yol göstermemişdi. Anamla atam ise heresi bir terefe çekirdi meni… Bu oğlana şans vermeyi qerara aldım. Ruslanı unudub, atamı

da heyatımdan çıxarıb başqa bir bölgede heyatımı davam edeceyimi düşündüm. Xoşbext olmaq isteyirdim, uzaqlarda xoşbextlik axtarırdım. 3-cü kursun son imtahan günü bu oğlanla - Nihatla qaçdım. Anamı mehv etsem de, buna mecbur olduğumu düşünüb etdim.

Yasdığımın altına anama yazdığım mektubu qoyub, anamdan 8 rayona uzağa getdim. Nihatla bibisigile getdik. İki gün orda qalandan sonra bibisi ile birlikde rayona-valideynlerinin

yanına geldik. Anası meni istemedi, geri

qaytar dedi. Xalaları edebsiz suallar verdiler, bakire

olub-olmadığımı soruşdular. Uşaq kimi qorxmağa başladım, harda olduğum yuxu kimi geldi mene. Suallar qarşısında sanki ayıldım, peşiman olduğumu hiss etdim. Amma geriye yolum yox idi. Anam bunu bilende menim qaçdığımı heç kime

bildirmedi. Arxamca yanıma geldi,

Nihatın anasıgille

<< 1 2 [3] 4 >>