Bu minvalla heyatımız davam edirdi. Bir süre sonrasında yeniden hamileliyim belli oldu. Oğlum olacaqdı. Hamile halımla nöker dürümünda idim. Baldızımın övladı olmurdu, yoldaşı ile dalaşıb gelib aylarla bizde qalırdı, onun qulluğunda dayanmaöa mecbur idim. Oğlum betnimde yeddi aylıq olanda evimize getmişdim. Zeng edib geri qayıtmağımı söylediler. Evde usta işleyirdi, baldızımla qaynanam evde rahat eyleşir, televizor seyr edir, men ise bu halımla taxta-şalban artıqlarını daşıyırdım. Bir axşam

yenice oturmuşdum ki, küt bir sancı başladı. Hekime getdik, açılış olduğunu söyledi. Lakin qarşısını aldı ve yataqda uzanıqlı qalmağımı bildirdi. Amam men

bunu eleye bilmezdim, evde bütün işleri men görmeli idim. Doğum zamanımda anam geldi, burdakı hekimin yaxşı olmadığını, meni özü ile aparıb, doğumu başqa hekimin gerçekleşdirmeyini istedi ve buna nail oldu. Qızımdakı hadiseler tekraralandı, qanaxma, halsızlıq eynile yene baş verdi. Hekimlerin müdaxilesi ile uğurla başa çatdı. Oğlum dünyaya geldi. 40-ım çıxana qeder anam baxacaqdı, amma on günün tamamında yoldaşımı meni aparmağı üçün bize gönderdiler.

Baldızım yene eri ile dalaşıb bize gelmişdi, bütün gün elinde telefon otağında olurdu. Paltarlarına qeder men yuyurdum. Bir sağ ol demeyi bele yox idi.

Mektebe düzelmek şansım vardı, iki min manat istemişdiler daimi müellimleik üçün. Qaynanam vermedi, anamın vermeyini istedi. Sanki aldığım maaşı aparıb

anama verecekdim. Belece qaldı... Bir müddet sonra bir mektebe evezedici müellime kimi çağırıldım. Çalışmağa başladım, yüz elli manat maaş alırdım. Anam demişdi ki, maaşı alanda evde stolun üstüne qoy. Men de onu dinledim, ele de etdim. Maaşımı qaynanamgile verirdim,

bir şeyim çatmayanda almaq isteyende ise dava salırdılar. Öz halal zehmetimle qazandığımı "it payı” kimi min bir söz-söhbetle qabağıma atırdılar. Bir gün işde eşitdim ki,

bir bıçaqlanma hadisesi olub, sen deme, baldızımın eri bıçaqlayıbmış. Ele bu hadise olan kimi baldızım boşanmağa qerar

<< 1 2 [3] 4 >>