xalamoğlu getirirdi. Anam da rayondan her şey yollayırdı. Qaynanamla danışanda bir defe yemek göndermeyini dilimle

istedim. Yoldaşımgilin qohumlarından heç kim gelmedi yanımıza, bir tek Bakıda yaşayan emisi qızı vardı, o yoldaşı ile gelmişdi. Axşam görüş saatlarında bütün xestelerin yanına qohumları gelir, biz ise oğlumla bir-birimize baxırdıq. İki ay müddetinde yoldaşım bir defe

geldi. Eliboş, heç ne getirmeden gelib uşağa baxıb meni de

acılayıb getdi. Avqustda xestexanadan çıxdıq. Hekim uşağa qarşı çox diqqetli olmağımı söyledi, payızda

yeniden müayine üçün gelmeyimizi bildirdi. Rayona-eve

geldik, ev-eşikde sanki adam yaşamayıb. İlahi, iki qadın olan ev bu günde nece ola bilerdi? Uşağı divanda oturtdum,

iş görmeye başladım. Ömer divandan yıxıldı, nefesi kesildi, o qeder qışqırdım ki, sesim tutulmuşdu. Üzüne su sepmeye başladım, özüne gelib yediklerini qaytardı.

Hekime aparmağa qoymadılar, oğlum düzelse de, bir gün bunun fesadının olacağı ağlımdan çıxmırdı...



Ardı var...

<< 1 2 [3]