Bezen tanıdığım insanlarla söhbet ederken sıxılıram. Bezen tanımadığım bir insanın her hansı bir hereketi mene o qeder lezzet edir ki, gedib ellerini sıxmaq, teşekkür etmek isteyirem.

Bezen her şeye esebleşirem ancaq heç de özüme haq vermirem her seferinde. Bilirem ki, eslinde sadece men yoxam. Menden başqa menim kimi yüzlerlesi var her gün etrafımda hereket eden.

Insanların davranışları da bezen meni esebleşdirir. Ancaq bilirem ki, insanlar eyni deyil, olmayıb , olmayacaqlar da. Yüz il evvel de bu cür olub min il evvel de. Ancaq inanmıram ki yüz il sonra da bele olsun. Dünyada demirem ele bizim kiçik mehellemizde- Azerbaycanda deyirem.

Mehelle ona göre deyirem ki artıq dünya o qeder kiçilib ki 17inç kompüter ekranına sığır. Heyatdan küsenleri başa düşmek olar, oğruları da.

Belke de evde xeste anası acından ölmesin deye oğurluq edib. Hebsdekini de başa düşmek olar belke de ele anası üçün taxtadan olan kiçik dükandan çörek oğurlayan hemin cırıq şalvarlı uşaqdır o.

Bezen fahişeni de başa düşmek olar. Qumarbaz atası axırıncı defe oyuna 14yaşlı qızını qoyub, uduzub. Namusu lekelenen o genc qıza heç kes arxa olmayıb o da balığın yeri deryadır deyib suya atılıb.

Yalançıları da, hiylegerleri de bezen başa düşmek olar. Başa düşmek olar deyende ki, men bezen anlayış gösterirem. Heç vaxt küçe kenarındakı fahişeye fahişe, bardakı gece qızlarına bar qızı deyib üzlerine tüpürmerem. Belke de oların orda olma sebebeleri ele bir vaxtlar üzlerine bahar yağışı kimi yağan tüpürükler, söyüşler olub. Heç kes anadan oğru, yalançı,quldur….doğulmayır. Biz oları vadar edirik, siz edirsiniz.

Ancaq cemiyyeti cengellikle, insanı heyvanla, evde atasının yolunu gözleyen anasını küçedeki fahişe ile eynileşdiren ancaq yeri gelende qebul etmeyenleri qebul etmemişem, ede bilmirem yeqin ki, başıma inşaatdan daş düşüb beyin funksiyalarıma tesir etmezse etmeyecem.

Buyurub qulaq asaq cemiyyetin en qalın meşeliyinden gelmiş “heyvanlara”.

Biz azadıq. Insan azaddır. Fikir

[1] 2 3 >>