MEHSETİ.
Afa.Q
Bölüm 4.
Mehseti
İşlerimi bitirib Şefiqe anaya zeng vurdum.
-Ana menim işim düşündüyümden tez bitdi. Siz çıxmayın Sayifi bugün men götürecem.
-Yaxşı qızım.
Telefonu söndürdükden sonra penceyimi götürüb çıxdım. Elimde tutduğum kağız parçalarını biraz aralıdakı zibil qabına atarken dayanmış maşın ve başını sükana dayamış adam diqqetimi çekdi. Belke nese olub fikri ile yaxınlaşmaq istedim ve o an adam başını qaldırıb maşını işe saldı. Her şey o qeder ani baş verdi ki, özümü tamam itirdim. Yaxşı ki, eyleci tez basa bilib, maşını meni vurmadan dayandıra bilmişdi. Başımı qaldırıb esebi gözlerimi maşından enen Qabile zilledim. Onun burada ne işi olduğunu düşünmeyime fürset olmadan telaşla mene yaxınlaşdı. Nece olduğmu soruşduğunda biran üzündeki teeccüb gülüşle evezlendi.
-Siz?....
Deyesen xatırlamışdı meni.
-7 il evvel yarım qalan işinizi yeqin indi tamamlamağa qerar vermisiz.
Üzünde yaranan qeribe tebessüm ile telesik maşından su götürüb mene uzatdı.
-İçin biraz.... Ezilmediniz ki?
-Yaxşıyam men. Allahdan tez saxlaya bildiz.
-İnana bilmirem Mesime bibigilin qonşuluğundakı balaca qız....
-Beli menem ancaq üzürlü sayın sizin kimi sevine bilmyecem çünki biraz evvel ölümün kenarından döndüm.
-Bağışlayın men istemezdim bele olsun. Hekime gedek?
-Yox yaxşıyam men ehtiyac yoxdu..... Burda ne işiniz var?
-Menim?
-Beli.
-Tesadüf..... Burdan keçirdim.
Telefonun çalması aramızdakı maraqsız dialoqu yarıda kesdi. Ekranda gördüyüm tanış nömre meni teeccüblendirse de açdım.
-Alo,
-Mehseti xanım necesiz?
-Sağolun Mahir bey, buyurun?
-Mehseti xanım Sayif burdadı.
-Başa düşmedim? Siz hansı haqla menden icazesiz oğlumu polis merkezine aparırsız?
-Bezi meseleler haqqında danışmalıyıq.... Gelseniz yaxşı olar.
Danışığı sonlandırdığımda Qabilin çaşqın siması ile qarşılaşdım. Men onu tamamen unutmuşdum.
-Bağışlayın men getmeliyem.
-İstemeden telefon danışığınıza şahid oldum, deyesen problem var. İzin verin gedeceyiniz yere aparım, hem bu yolla biraz

[1] 2 3 ... 5 >>