evvel olanlar üçün özümü bağışlatmış olaram.
-Yox deye bilmeyecem.
Maşına eyleşib polis merkezine doğru yol aldıq. Bu an beynim o qeder qarışıq idi ki, başqasının maşınında olduğumu unutmuşdum. Yol boyu hökm süren sessizlikle polis merkezine çatmışdıq ve men arxamca gelen Qabilin varlığını unudaraq içeri daxil oldum.
-Mahir beyle görüşmeliyem,
-Buyurun sizi gözleyir.
İçeri keçdiyimde Sayifin otaqdakı divanda boynunu büküb oturduğunu gördüm sanki o an içim parçalandı.
-Sayif.
-Ana.
Meni görünce gülümseyib qucağıma qaçdı. Oğlumu doyunca öpüb qucaqladıqdan sonra üzünü ellerim arasına aldım.
-Ağıllı balam sen meni çölde gözle, emi ile danışım gelecem.
-Yaxşı ana.
Sayif çıxdıqdan sonra üzümü Mahir beye tutdum.
-Siz....Siz hansı haqla?.... Sayif niye burdadır Mahir bey?
O qeder esebi idim ki, ne deyeceyimi bele qarışdırırdım.
-Mehseti xanım men size bildirmişem ki, Babek axtarışdadı. Sizinle elaqe yaratdığı zaman bunu bize bildirin.
-Sayifin burda olmasının bu meseleye ne dexli var.
-Menim qızımla Sayif eyni baxçaya gedir ve qızımın dediyine göre Sayif bütün gün atasının ona yazdığı mektubdan danışır. Mende bugün baxçaya getdim ve Sayifin çantasından Babekden gelmiş mektub gördüm. Üstelik uşağın dediyine göre her il ad gününde atasından hediyyede alır.
-Mahir bey bunları menden öyrene bilerdiz. Buna göre 5 yaşlı körpeni bura getirmeli deyildiniz.
-Bunları sonra danışarıq. Deyin görüm Babekle ne vaxt danışmısız ve bunu niye bize bildirmediniz?
-Babekle danışmamışıq. O mektubu men yazmışam, menim el yazımdı.
-Ne?.... Bunu niye edirsiniz?
Bu adamın niyyeti deyesen meni deli elemek idi. Teeccüb dolu baxışlarımı üzüne zilledim.
-Doğum gününde oğlumu sevindirib, üzünü güldürmek analıq borcumdur ele deyilmi?
-Men.... Men ne deyim bilmirem.
-Gede bilerik?
-Elbette buyurun.
Arxaya döndüyüm zaman qapıda dayanan ve şok olmuş ifade ile meni izleyen Qabil ile burun buruna geldik. Bugün onu unutmağım bir növ adet halını almışdı. Yaşadıqlarımı öyrenmeyini,

<< 1 [2] 3 4 5 >>