danishan biri deyil, xususen de bashqasinin heyati haqqinda. Ona gore de her sheyi Nigarin dilinden eshitmek isteyirdim.
Belelikle, Nigar da mene oz bashina gelenleri danishmishdi, sonra novbeti gunler erzinde her defe onla gorushende yene bu movzuya qayidir, muxtelif suallar verirdim. O da meni bashindan elemirdi, evveller danishmadigi meqamlari danishir, suallarimi cavablandirirdi. Duzu, onun heyati meni tesirlendirmishdi, bir xeyli muddet ucun daima aglimda idi, "men onun yerine olsam, ne ederdim, goresen?” deye tez-tez fikirleshirdim.
Italiyadan qayitdiqdan sonra da onla elaqe saxlayiriq, onunla danishmaga artiq daha cox movzu var, ve Leyla qeder yaxin olmasa da, artiq yaxin refiqeqelerimden biridir. Nigargil yoldashi ile Nyu-Yorkda qaldigindan, ola bilsin gelen il onlara gedek, her halda, Bahadur getmeyimize soz verib. Bu qeder tanishliqdan sonra artiq esas meseleye kece bilerem. Onu da deyim ki, hekaye NIgarin dilinden olacaq, ondan nece eshitmishemse, ele de yazmaga calishacam.

Bu gun heyatimin en xususi gunudur- toyumdu. Hem de ki, illerdir sevdiyim insanla. Illerdir deyende ki, hal-hazirda 21 yashim var ve men aglim kesenden beri Rufati sevirem. Elbette, deyeceksiniz ki, ushaq yashlarinda ne sevgi? Raziyam sizinle. Amma yadima dushenden beri, her zaman Rufati xususi ferqlendirmishem, onun yaninda daima qizarirdim, dilim soz tutmurdu. Hami meni cox shen, ozune inami heddinden artiq cox olan, keskin biri kimi taniyir, ushaqliqdan beri ele serbest olmusham. Amma Rufati gorende hemishe veziyyetim deyishirdi, reng alib reng verirdim, o da bu sebebden hemishe meni utancaq biri bilirdi.
Men ailemin tek qiziyam. Ushaqliqdan valideynlerimden ayri yashasam da, onlari cox sevirem. Valideynlerimin her ikisi hekimdir, men hele ushaq olanda atam Moskvadan ish teklifi almish, bu sebebden de ora getmishdiler. Hem anam, hem de atam orda merkezi xestexanalarin birinde ishleyirdiler. Daha sonra ise, Almaniyada daha yaxshi bir ish furseti oldugundan, hem de atam daima

<< 1 2 [3] 4 5 >>