Rufat yay tetillerinde Bakiya qayitdiqda men bagda ozume yer tapmazdim. Her defe bir behane ile onlara geder (gah topu bilerekden onlarin bagina salar, gah da nenemin bishirdiyinden aparardim), Rufati gordukde ise utanib aralanardim ondan. O da her defe meni gordukde 'privet, malish' (salam, balaca) dedikce, hirsimden az qala onu bogardim. Amma elbette ki, bu eseblerimi gizleder, onun meni dindirmesine gulumseme ile cavab vermeye chalishardim. Her ushagin, yeniyetmenin xeyali bir supermeni olur, menim de qehremanim, daha dogrusu, super qehremanim Rufat idi, onu ozum ucun ideallashdirmishdim. Belelikle, 4 il erzinde Rufat unversiteti bitirmish, bu iller boyunca onu ancaq tetilden-tetle gormushdum. Universiteti bitirdikden sonra Rufatin Amerikada qalmaqda niyyetli oldugunu eshitdikde cox pis olmushdum. Duzu, hemishe ureyimin derinliklerinde bilirdim ki, Rufatin Amerikaya gedishi one way ticket-di (herfi menada "bir tereflik bilet", mecazi menada "geri donushsuz gedish"), daha Bakiya qayitmayacaqdi. Amma bu xeberi eshitdikde butun geceni aglamishdim, ushaq aglimla depressiyadaydim. Hemin gece men de ozume soz vermishdim ki, Amerikaya gedecekdim oxumaga, Rufatla orda gorushecekdim.

Mekteb derslerimi yaxshi oxuyurdum. Valideynlerim tehsilime cox ciddi yanashirdilar. 16 yashim oldugunda nenemgilden gizlin Amerikada 1 illik tehsil almaga imkan veren programa senedlerimi verdim. Bu barede yalniz anamla danishmish, meselenin gizli saxlanilmasini xahish etmishdim. Kecmemekden, buna gore de biabir olmaqdan qorxurdum. Tevezokarliqdan uzaq olsa da, mektebde, elece de mektebden kenar yarishlarda, musabiqelerde hemishe birinci yer tutardim (butun mekteb heyatimi ozumu Rufata oxshatmaga, onun kimi agilli olmaga, her yerde birinci olmaga hesr etmishdim), buna gore de ugursuzlugu cox pis qarshilayrdim, anam hemishe deyirdi ki, 'saglam reqabet ruhum yoxdu', 'uduzmagi da bacarmaq lazimdi, heyat yalniz qalxishlardan ibaret deyil'. Evveller anamin dediklerini basha dushmesem de,

[1] 2 3 4 >>