Bakiya qayitdigimla heyat oz evvelki axarina dushmushdu. Ilk evvel valideynlerimle sececeyim peshe uzre boyuk mubahise yashamishdim. Evvelceden dediyim ki, omrumun ekser hissesini valideynlerimden arali yashasam da, aramizdaki munasibetler cox yaxshi idi, rahatliqla onlara her hansi problemimi danishar, derdimi bolusherdim (bir tek Rufat meselesinden savayi). Onlarin peshe secimime- hekimlik evezine, memarliq secmeyime pozitiv yanashmayacaqlarini bilirdim, amma duzu, bu qeder muqavimetin olacagini texmin etmemishdim. Babam, anam ve atam niye onlarin yolunu davam etmeyib hekim olmamagimi israrla sorushur, qarshimda acilan parlaq karyera imkanlarindan danishirdilar. Onlarin sozune gore, universiteti Frankfurtda oxuya biler, orda, ve yaxud istediyim daha yaxshi bir yerde praktik fealiyyete bashlaya bilerdim. Ne qeder basha salmaga calishsam da, basha dushmurduler ki, menim istediyim bu deyil, hekimliyin mesuliyyetini dashiya bilmerem, kiminse heyati ile oynaya bilmerem. Hem de memarliqda gorduyum kreativlik hekimlikde yoxdu; men de ishimde mehz kreativlik, rengarenglik axtarirdim. Bu mubahise evimizin divarlarindan cixmish, artiq yaxin qohumlarimiz da bu sohbete qoshulmushdular. Menim gelmeyim munasibetile bagda qonaqliq teshkil olunmushdu, qonaqligin en gur vaxtinda babam "Nigar da bizim yolumuzla getmek istemir, indi meslehetimize qulaq asmir, amma sonra peshman olacaq” cumlesi ile oz shikayetine bashlamishdi. Hemin sohbet zamani tekce Bahadur- menim babamin qardashi Ismayil eminin (hansi ki, o da hekimdir ve babamin cebhesinde mene qarshi vurushurdu) oglu menim teferfimi saxladi. Aramizda xeyli yash ferq olmasina baxmayaraq, Bahadurla munasibetlerimiz hemishe yaxsi idi, qaraqabaq, cox danishmayan biri olsa da, yaxshi yola gedirdik. Yene bu sohbet bashlayanda Bahadur "bu heyat Nigarindi, secim de onundur. Siz hekimsiniz, isteyib bu senate gelmisiz, hec kes size mecbur etmeyib. Indi de qoyun Nigar oz secimini etsin” demishdi. Bahadur cavan olsa da, evde ona hormet

[1] 2 3 ... 5 >>