meshgul ol” deyirdi. Esya xalagil Nyu-Yorkdan memnun qayitmisdhilar, evveller her ne qeder "gelinimin azerbaycanli olmagini isteyirem” dese de, Rufat onlari inandirmishdi,deyesen, bu ele de cetin olmamishdi. Toya 2 ay qalmishdi. Toya olan gunler azaldiqca, men de eriyirdim. Bilirem ki, zeiflik edirdim, bu iradesizliyime nifret edirdim, amma elimden hec ne gelmirdi.
Bir defe ishden eve gelende nenemi anamla telefon danishan gordum.
- He, Esya da narahatdi, bilmir, nolub…
- …
- Yazigi basha dushmek olar, bu qeder hazirliq gor, biletlerin de aliblar. Indi de bele.
- …
- Yox, Rufat demir ne olub. Cavandilar da, her gun bir qerar verirler.
Rufatin adini eshidib sohbete diqqetle qulaq asir, nenemin zengi yekunlashdirmasina sebirsizlenirdim. Nenem meni gorub,
- Niqulya da geldi, sonra danishariq. Ushaga yemek verim- deyib, anamla sagollashmishdi.
Ozumu heddindne artiq maraqlanan gostermek, sesimdeki heyecani bildirmek istemesem de, ozumu mecbur edib,
- Nene, Rufata ne olub ki? Esya xala niye narahatdir?
- Hec sorushma. Rufat bu gun zeng edib kik, toy olmayacaq.
Elediyimin hec bir etik normaya sigishmadigi bilirem, tesevvur edende ki, kimse menim toyumun bash tutmasina sevinir, yeqin ki, hemin adami oldurerdim. Amma hemin deqiqe sevincimden az qala ucacagdim. Hemishe bilirdim ki, evvel-axir Rufatla bir yerde olacagiq. Toy maneasi da bele aradan qalxirdi.
- Goren, niye? Niye ayriliblar?
- Bilmirem, Rufat demir. Eshi, cavandilar da. Bir gun ele, bir gun bele olur. Umid edirem, barisharlar. Ushaq oyuncagi deyil ki, bele qerarlar.
- Men de umid edirem ki, barishmazlar, -ureyimde bunu demishdim. Ozumu cox qeyri-etik apardigimi bilirdim, kiminse bedbextliyine sevinirdim. Eger menim nishanlimdan ayrilmagima kimse sevinseydi, hemin insana nece munasibet gostereceyimi tesevvur bele etmirem. Indi ise men eyni hereketi edirdim. Buna baxmayaraq, heqiqeten sevinirdim, dualarimin yavash-yavash gercekleshdiyine inanirdim.
3-cu kursu bitirmishdim, yay sessiyasi vaxti idi.

<< 1 2 3 [4] 5 >>