Esya xalanin sonra dedikleri yadimda deyil. "Bashim agriyir” deyib otagima cixmishdim, uzumde axmaq gulumseme ile otagimda o bash-bu basha gedib-glirdim. Rufat evlenmir, Bakiya gelir ve bu qeder aradan sonra men yene onu gorecem. Bundan daha artiq ne isteye bilerem?
Amma bu defe daha agilli, daha dogrusu, diplomatic davranacaqdim. Ketinin mesleheti hele de qulaqlarimda idi :” Oglanlar asan qizlari sevmirler, kiminse ugrunde mubarize aparmaq isteyirler”. Rufati ne qeder sevsem de, onuncun asan "ov” olmayacaqdim, qoy bir az da zehmet cekib o eziyyet ceksin. Ilk ish bu qeder ish ve ders stressinden sonra ozumu normal veziyyete qaytarmaqdi. Her ne qeder seliqeli, fiziki cehetden formada olsam, geyimime fikir versem, yene onun qabagina bele yorgun, stressli cixa bilmezdim. Ona gore de ilk ish sabah ucun Spaya ve salona yazilmaq idi. Bir de ne geyineceyimi planlashdirmaliydim. Ad gununu temteraqli qeyd edesi olsaq da, evvelceden geyimimi fikirleshmemishdim. Bundan bashqa hele sabah gedib babamin hediyyesini de getirmeliydim. Babama evvelce ne almaq barede cox fikirleshmishdim. Qol saati, xarici olkeye putevka… Bunu artiq emilerim, valideynlerim ve s. yaxin qohumlar alirdilar. Babamla menim aramdaki xususi munasibetleri nezere alaraq, onuncun daha boyuk bir surpriz etmeyi istemishdim ve sonda, ne edeceyime qerar vermishdim. Hediyye hazir olsa da, sabah gedib onu goturmek lazimdi hele.
Heyecandan geceni de yatmamishidm, aglimda ancaq "Rufati gorecem” fikirleri kecirdi. Belke, Keti duz deyir, mendeki ona qarshi sevgi deyil, sadece maniyadir? Bir sheyi cox uzun muddet isteyende o artiq insanin beynine hekk olunur, bu fikir kolge tek insani izleyir ve bir nov maniyaya cevrilir. Belke, mende de o veziyyetdir? Amma bele agir movzulari fikirleshmek ucun cox heyecanliydim. Onu sevirdim, vessalam. Bunun bashqa izahi olmazdi.
Seher acilar-acilmaz babami opub tebrik etmish ve Bakiya gelmishdim. Ilk once hediyye meselesini hell etmishdim. Ozum arxitektor oldugumdan, etrafimda

[1] 2 3 ... 9 >>