qoshulsa da, darixdigi melumdu.
Babamin ad gunu, deyesen, ureyince olmushdu, xususen de hediyyelerin acilma vaxti. En boyuk furoru ise meni hediyyem dogurmushdu. Nenemin gozleri yasharmish, babam ise meni qucaqlayb "Niqulya, cox sag ol” deyirdi; emilerim de xeyli tesirlenmishe oxshayirdilar,
Rufat ise… hele ki, planim coooox yaxshi irelileyirdi ve men xoshbextdim.
Geceye dogru qonaqlarin coxu dagilishmish, yalniz en yaxinlar qalmishdi. Esya xalagil de qalan yaxinlar arasinda idiler. Gece boyu muveffeqiyyetle ozumu Rufatdan mesafeli saxlaya bilmishdim, ne qeder cetin olsa da. Boyuk memnuniyyetle onla uzbeuz dayanar, bu iller erzinde bashina gelenleri sorushar, ozum de durmadan danishardim. Amma ozume soz vermishdim, bu defe de bu taktikani istifade edecekdim, gorum sonra ne olar.
Esya xala:
- Heyf, Gyulyagil gele bilmediler,-deye sohbete bashladi. Ishlerin coxlugundan valideynlerim mezuniyyetlerini yalniz gelen hefteye goture bilmishdiler. Babam ad gununun vaxtini deyishmek istese de, papam qoymamish, "eybi yox, biz gelende de oz aramizda yene qeyd ederik”demishdi.
- Aha, heyf ki, Milanin nishanina da catmirlar,- nenem sozu davam etdi. Mila (Mehribani oz aramizda bele cagirirdiq) Esya xalanin bacisi qizi idi, hem de vaxtile mektebde menim sinif yoldashim olmushdu. Seherisi, yeni bazar gunu onun nishani idi, evvel ishlerin coxlugundan, sonra Rufatin gelishinin heyecanindan tamamile yadimdan cixmishdi. Meni fikirlerimden Esya xalanin sesi ayiltdi.
- Niqulya, yeqin ki, geleceksen de nishana. Bax bu defe de bir behane edib boyun qacirma.- heyatsever, shen biri olsam da, ele boyuk, standart, sesli-kuylu tedbirleri sevmezdim, bu sebebden de kiminse toyu, nishani olanda her defe bir behane ile bashdan ederdim.
- Elbette ki, gelecek. Meni orda tek qoymayassan, ele deyil?- qulaqlarima inanmirdim. Bunu mene Rufat deyirdi. Yene "boyuk qardash” zarafati elediyini bilsem de, onun bu demeyi meni heddinden artiq xoshbext etmishdim. Elimde olsa, yerimden dik atilib onu

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 9 >>