idi, oz de Zaqulbada edirdiler, ne qeder de yol getmeliydim. Emini, oteli, ishi, hetta Rufati soye-soye hazirliqlara bashlamishdim. Yene nenem her deqiqe zeng edib, "hardasan?” deye sorushurdu. Déjà vu.. Dunen de eyni hadiseler tekrarlanirdi. Nenemgili men oz mashimda aparmaga soz versem de, gecikdiyimi gorub, babamla ikisi getmishdiler. Men tek oz mashimda gedecekdim.
Men hazir olanda saat artiq 7 idi. Guzguye baxdigimda, telesik hazirlandigim cox da hiss olunmurdu, amma daha cox vaxtim olsa, daha yaxshi bir shey fikirleshe bilerdim. "K certu” ("cehenneme ki”) deyib, mashina eyleshdim.
Men nishanin kecireleceyi yere catanda, gozlediyim kimi, qonaqlarin coxu artiq yigismishdi. Ilk evvel Rufatin da orda olduguna emin olub, rahat nefes aldim, sonra ise Milani tebrik etmek ucun cavanlarin toplandigi yere dogru yollandim.
Mila il 11 il eyni sinifde oxusaq, mektebden savayi Esya xalanin vasitesile tanish olsaq da, o qeder de yaxin refiqe sayilmazdiq. Aramiz pis deyildi, amma yaxin sirdashim, fikirlerimi rahatliqla soyleyeceyim biri deyildi. Hemishe onda bezi snob xususiyyetler sezirdim, "fuuu, men bunu beyenmirem", "fii.. Antalya? ne qeder eyni yere getmek olar" ve s. kimi kommentler ederdi arada ve butun bunlar meni ureyimce deyildi. Yox ki, o kommentleri ozume aid edirdim, shukur ki, maddi cehetden hec de Milagilden eskik sayilmirdiq, belke de, artiqdiq. Sadece onun basqalarini alcaltmaq, her sheyi pulla olcmek xususiyyetini sevmirdim. Esya xalagil butun imkanlarina baxmayaraq, cox sade insanlardi. Rufat da, mence, ele idi (onunla cox az unsiyyetde oldugumdan, onun haqqinda melumati ekser vaxtlarda bashqa resurslardan aldigimdan, belke de, hec tevezokar biri deyildi. Sadece, onu ideallashdirdigimcun bashqa cur tesevvur etmirdim), bu Mila kime oxshamishdi, bilmirem. Indi nishanlandigi oglan da taninmish memurlardan birinin oglu idi, ona gore de, indi ozunu teriflemesinden hec yanina yaxinlashmaq olmazdi.
Mila ve nishanlisi Orxani tebrik etdim. Zala goz gezdirdim,

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 >>